ارایه یک مدل ریاضی جهت مکانیابی مراکز درمانی و اورژانسی با درنظر گرفتن احتمال خرابی مراکز

یکی از مهمترین عوارض ناشی از افزایش سطح مهاجرت روستاییان به شهرها، افزایش میزان تولیدات صنعتی و شیمیایی است که منجر به بروزناهنجاری های متعددی در حوزه بهداشت و درمان می شود. بدین منظور، طراحی و اجرای برنامه هایی جهت پایش و کنترل سطح سلامت جامعهکه جزء برنامه ریزی های سطح استراتژیک سازمان های سلامت است، از دسته مهمترین وظایف مدیران بخش سلامت محسوب می شود. از طرفییکی از مهمترین مسایل حوزه برنامه ریزی های سطح استراتژیک هر سازمان، تعیین مکان مراکز ارایه خدمات است؛ چرا که اتخاذ مکان مناسبجهت احداث تسهیلات می تواند در کاهش هزینه ها و افزایش سطح پوشش دهی تاثیر بسزایی داشته باشد. اما یک مکان مناسب جهت احداثتسهیلات باید علاوه بر کاهش هزینه ها و افزایش سطح پوشش دهی، دارای حداکثر قابلیت اطمینان نیز باشد. این موضوع از آن جهت دارایاهمیت است که در دنیای واقعی عوامل بسیاری مانند بلایای طبیعی، باعث ایجاد خرابی مراکز شده و سطح اطمینان عملکرد سیستم را تحتتاثیر قرار میدهد. بنابراین در مکانیابی مراکز باید به حداکثرسازی قابلیت اطمینان نیز توجه داشت. بدین منظور در این مقاله، جهت ارایه مکانبهینه احداث مراکز درمانی و اورژانسی با در نظر گرفتن احتمال خرابی هر یک از مراکز، یک مدل ریاضی عدد صحیح ارایه شده است. تابع هدفاین مدل به کمینه سازی هزینه های سیستم شامل هزینه احداث، هزینه انتقال بیماران و هزینه ناشی از شکست مراکز درمانی و اورژانسیمی پردازد. در پایان به منظور اطمینان از صحت عملکرد مدل ارایه شده یک مثال عددی مطابق با مسایل دنیای واقعی طراحی و مورد بررسیقرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

سیستم سلامت ، مراکز درمانی ، مراکز اورژانسی ، احتمال خرابی مراکز