نقش سیستم های کاری با عملکرد بالا در ارتقاء سرمایه اجتماعی سازمانی

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین سیستم های کاری با عملکرد بالا و سرمایه اجتماعی سازمانی با مولفه های تراکم تعاملات، همکاری و کد مشترک می باشد. این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری شامل 120 نفر از کارکنان شاغل در شرکت های مستقر در پارک علم و فناوری دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان، با حجم نمونه 92 نفر می باشد. برای سنجش مولفه های پژوهش از دو پرسشنامه استفاده شد. برای پایایی متغیرها (0/888، 0/780، 0/911 و 0/750) از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است و برای روایی پرسشنامه ها از روایی محتوا و سازه ای (همگرا و واگرا) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس 22 برای تحلیل توصیفی و نرم افزار اسمارت پی ال ای 3 برای تحلیلی استنباطی با مدل یابی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزیی (PLS-SEM)، تجزیه و تحلیل شدند که نتایج ضرایب مسیر آزمون فرضیه ها بین متغیرهای 0.664، 0.495، 0.582 و 0.341 می باشد. اثرات کل آزمون فرضیه های آماری نشان می دهند که رابطه مثبت و معناداری بین سیستم های کاری با عملکرد بالا و متغیرهای سرمایه اجتماعی سازمانی، تراکم تعاملات، همکاری و کد مشترک وجود دارد.

کلیدواژه ها:

حداقل مربعات جزیی ، سرمایه اجتماعی سازمانی ، سیستم های کاری با عملکرد بالا