بررسی و تحلیل حکمروایی خوب در مناطق شهری از دیدگاه مدیران شهری (مطالعه موردی: مناطق پنجگانه شهر زاهدان)

حکمروایی خوب شهری، مفهومی است که با مسیولیت حاکمان و نیز، تعهد شهروندان مرتبط است. فرآیندی که بر اساس کنش متقابل میان سازمانها و نهادهای رسمی اداره شهر از یک طرف و نهادهای غیررسمی جامعه مدنی یا عرصه عمومی از طرف دیگر شکل میگیرد و در نتیجه، میتواند به سازگاری منافع گوناگون و پایداری پیشرفت شهری منجر شود. در این راستا هدف پژوهش حاضر بررسی و تحلیل حکمروایی خوب از دیدگاه مدیران شهری مناطق شهری زاهدان میباشد. روش تحقیق درمقاله حاضر توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی به صورت پرسشنامه ای می باشد. برای انتخاب شاخص ها نیز از بین شاخص های 24 گانه سازمان ملل متحد 5 شاخص کلی (مشارکت، تساوی، اثربخشی، پاسخگویی و امنیت) که هسته اصلی این شاخص ها را در برمی گیرد انتخاب شده اند. نتایج مدل AHP نشان می دهد شاخص امنیت با امتیاز معیار (0.391) در رتبه اول و شاخص اثر بخشی با امتیاز معیار (0.295) در رتبه آخر قرار میگیرد. همچنین نتایج مدل ELCTRE نشان میدهد که منطقه 3 در اولویت اول و مناطق (5، 2، 1 و 4)به ترتیب بر اساس شاخص های مورد مطالعه در رتبه های دیگر قرار دارند.

کلیدواژه ها:

حکمروایی خوب شهری ، توسعه ، شهروندان ، مناطق شهری