اثر زمان و میزان کاربرد ترکیب کودی ( نیتروژن، روی و بر ) و مولیبدن بر درصد ساچمه ای شدن، تشکیل میوه و ویژگی های کیفی میوه ی انگور رقم سیاه سمرقندی

رقم سیاه سمرقندی یکی از رقم های مهم انگور در استان فارس است. از مشکلات این رقم تولید خوشه ای تنک با حبه های کوچک و هم زمان نرسیدن حبه ها است. این پژوهش با استفاده از آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1387 و 1388 طی دو سال متوالی انجام شد. دراین پژوهش از ترکیب کودی ( اوره ، سولفات روی، اسیدبوریک به ترتیب 4، 3، 1 گرم در لیتر ) و مولیبدات سدیم 0، 0/5، 1 و 1/5 گرم در لیتر در شروع دوره ی رشد ( قبل از گلدهی ) و در زمان شکوفایی گل به صورت محلول پاشی استفاده شد. میزان عملکرد ، درصد ساچمه ای شدن ویتامین ث، اسید کل، درثد مواد جامد محلول، میزان کلروفیل، طول شاخه و سطح برگ ارزیابی شد. نتایج نشان داد که عملکرد با محلول پاشی ترکیب کودی ( اوره، سولفات روی، اسیدبوریک به ترتیب 4، 3، 1 گرم در لیتر ) و با افزایش سطوح مولیبدن که در زمان گلدهی محلول پاشی شده بودند افزایش یافت. بیشترین درصد ساچمه ای شدن ( شات بری ) در تیمار بدون مولیبدن و بدون تیمار کودی و کمترین مزان در تیمار مولیبدن 0/5 گرم در لیتر که باتیمار کودی محلول پاشی شده بودند اندازه گیری شد. بیشترین میزان سطح برگ و طول شاخه در تیمار شاهد مولیبدن به دست آمد که نسبت به تیمارهای مولیبدن 1 گرم در لیتر افزایش معناداری را نشان داد. غلظت های پایین مولیبدن سبب افزایش ویتامین ث شد. به طور کلی، محلول پاشی ترکیب کودی همراه با سطوح مختلف مولیبدن در زمان گلدهی اثر مثبت بر رشد، عملکرد و کاهش عارضه ی حبه ی ساچمه ای داشت.

کلیدواژه ها:

ترکیب کودی ، درصد ساچمه ای شدن ، عملکرد ، محلول پاشی ، مولیبدن