بررسی روند بیابان زایی کویر سگزی اصفهان با تصاویر سنجنده MSS و +ETM لندست

کویر سگزی به عنوان بازمانده ای از پلایای گاوخونی کبیر، در 25 کیلومتری شرق اصفهان، واقع گردیده و به عنوان یکی از کانون های بحرانی بیابان زایی و دروازه ورودی بیابان به شهر تاریخی قلمداد ی شود. لذا مهار و کنترل این کویر به دلیل موقعیت خاص مکانی نسبت به اصفهان ضرورت می یابد. این پژوهش با بکارگیری تصاویر ماهواره ای لندست در دو بازه زمانی (یک دوره 30 ساله) به بارزسازی تغییرات و بررسی روند بیابانی شدن قلمرو کویر سگزی می پردازد. تصاویر ماهواره ای به کار رفته در تحقیق متعلق به سنجنده های MSS و +ETM نسل های اول و هفتم لندست و به تاریخ سال های 1972 و 2001 میلادی می باشد. پس از انجام عملیات تصحیحات هندسی و پردازش تصویر، ترکیبات رنگی کاذب متعددی تهیه و با عملیات مختلف بارزسازی از بهترین کنتراست برخوردار گردیدند. سپس از قلمرو مورد بحث تعداد 7 سایت با توزیع یکنواخت در تصاویر قدیم و جدید انتخاب و با روش مقایسه ای و تفسیر چشمی تغییرات در دو بازه زمانی بارزسازی شدند. با استناد بر مقایسه تصاویر مربوطه و نتایج حاصله باید اذعان نمود که تراکم پوشش گیاهی در اقصی نقاط پیرامون کویر به ویژه قلمرو جنوبی و شرقی آن روندی افزایشی را نشان می دهد که ناشی از تغییرات کاربری اراضی و اجرای طرح های بیابان زایی ، جهت مصون ماندن مراکز انسانی، کارخانجات و قلمرو فرودگاه از تبعات منفی این کویر از جمله بیابان زایی می باشد. در برخی مکان ها به ویژه مرکز کویر روند بیایان زایی و ظهور رخساره های گچی، ماسه ای از روند افزایشی نسبت به تصاویر قدیم حکایت می نماید.

کلیدواژه ها:

بارزسازی تغییرات ، بیابان زایی ، پردازش تصویر ، تصحیح هندسی ، تفکیک مکانی ، سنجنده +ETM سنجنده MSS ، رخساره کویر سگزی