تاثیر غلظت های مختلف سوپرجاذب بر فعالیت آنتی اکسیدان های آنزیم گلوتاتیون (CAT) و آنزیم کاتالاز (SOD)، آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز (GPX) پراکسیداز آفتابگردان در تنش خشکی

به منظور بررسی اثر کاربرد و عدم کاربرد سوپرجاذب بر خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان روغنی در شرایط تنش و بدون تنش کمبود آب، در سال 1394 آزمایشی در پروژه 6 هزار هکتاری باهوکات چابهار اجرا گردید. این تحقیق به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. که در آن آبیاری به عنوان عامل اصلی (عدم تنش، تنش در مرحله چهارمین و پنجمین زوج برگ، تنش در مرحله گلدهی، تنش هم در مرحله چهارمین و پنجمین زوج برگ و هم گلدهی) و عامل غلظت پلیمر سوپر جاذب (صفر، 15 و 30 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی منظور شدند. صفاتی نظیر بیومارکرهای تخریب و آنزیم های انتی اکسیدانت مورد بررسی قرار گرفت. تنش خشکی موجب افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانت گردید که با مصرف سوپرجاذب این مقدار نیز کاهش پیدا کرد. از نتایج به دست آمده در این آزمایش می توان چنین نتیجه گیری کرد که مرحله گلدهی حساس ترین مرحله و دو بار تنش در مرحله ( رویشی و زایشی ) نسبت به تنش خشکی بسیار حساس می باشد و کاربرد سوپر جاذب 30 کیلوگرم در هکتار برای کاهش اثرات تنش خشکی به عنوان بهترین تیمار مورد بررسی مشخص گردید.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، تنش کم آبی ، پلیمر سوپر جاذب ، آنزیم های انتی اکسیدانت