گردشگری روستایی ونقش آن درتوسعه روستایی(مطالعه موردی روستای لایزنگان شهرستان داراب)

هم اکنون بسیاری از کشورها، گردشگری را بهترین راه برای اعتلای فرهنگ، ایجاد تفاهم بین المللی و دست یابی به درآمدهای سرشار اقتصادی می دانندو به همین علت مورد توجه کشورها قرار گرفته است. گردشگری می تواند نقش مهمی در متنوع سازی اقتصاد روستایی داشته باشدو باگسترش آن در نواحی روستایی می توان به پایداری جمعیت واقتصاداین نواحی کمک کرده و زمینه دست یابی به توسعه پایداررا فراهم نمود. در این مقاله تلاش شدآثار توسعه گردشگری در روستای مورد مطالعه مانند اقتصادی، کالبدی، اجتماعی، زیست محیطی را براساس نظرسنجی ازروستائیان مورد ارزیابی و سنجش قرار گیرد. گردآوری اطلاعات به روش های توصیفی، میدانی و تحلیلی، جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه افرادساکن روستای لایزنگان و روش نمونه گیری طبقه ای، تصادفی ساده وحداقل برای 124 نفرپرسشنامه تهیه شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که در مطالعات ذیل بیشترین تغییرات متوجه متغیروابسته زیست محیطی با ضریب 62% است و در نهایت به منظور آزمون فرض اصلی این تحقیق از آزمون همبستگی پیرسون استفاده که بر اساس آن ضریب همبستگی با احتمال آزمون قابل قبول بین 0/51 تا 0/73 برآورد شد. پس می توان اظهار نمودکه توسعه گردشگری تغییرات مثبتی را درابعاد اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی در سطح روستامورد مطالعه فراهم کرده است. با توجه به یافته ها، راهکارهایی شامل آگاه سازی گردشگران در خصوص شکنندگی طبیعت زیباو بازسازی آثار تخریبی آن در مدت طولانی، ایجاد تسهیلات مورد نظر برای مناطق طبیعی، توجه به ظرفیت تحمل مناطق برنامه ریزی برای ایجاد محدودیت در تعداد بازدیدکنندگان در مقطع زمانی و غیره پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، زیست محیطی ، گردشگران ، توسعه روستایی ، روستای لایزنگان