بررسی موانع نوسازی و بهسازی شهری از منظر مدیریت شهری ( مطالعه موردی: منطقه 20 شهر تهران )

بافت نابسامان شهری از جمله پدیده های ناشی از گسترش شهرنشینی سریع از جلوه های بارز فقر شهری است که در شکلی برنامه ریزی نشده در درون یا اطراف شهرها ظاهر می شود. این محله ها با گذشت زمان بالندگی خود را از دست می دهند و دچار فرسودگی می شوند و این فرآیند شهرها را از درون می پوساند و محلات خوب شهری نیز به محلات نامطلوب م سأله دار تبدیل می شود و بطور کلی شهر دچار فرسایش می شود. از زمینه های مؤثر در ایجاد فرسودگی محیط های شهری، ابعاد اقتصادی، اجتماعی، کالبدی، زیست محیطی، حقوقی و مدیریت شهری را شامل می شود. که نیازمند احیاء، نوسازی و بازسازی می باشند. آنچه مهم است اینکه فرسودگی شهری و ایجاد بافت های فرسوده مختص به کشور خاص یا شهر مشخصی نمی باشد بلکه تمامی شهرها و روستاها در جهان با آن درگیر هستند ولی بسته به شرایط، قدمت، نوع مصالح و کیفیت ساخت و ساز شهرها شدت و ضعف دارد. بر همین اساس هدف اصلیپژوهش حا ضر بررسی موانع نوسازی و بهسازی شهری از منظر مدیریت شهری در منطقه 20 می با شد. این منطقه بر روی گسل زلزله خیز ری می باشد که توجه و برقراری امنیت برای مساکن و ساکنین از ضرورت های مدیریت شهری قلمداد می شود. لذا در تحقیق پیشرو با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی قصد داریم که با شناسایی نقاط مثبت و منفی موانع نوسازی و بهسازی شهری به این نتیجه برسیم که تا چه اندازه طرح ها و برنامه های اجرا شده جهت بهسازی و نوسازی شهری در محدوده مورد مطالعه از کارایی و اثربخشی لازم برخوردار بوده است. و همچنین با شناسایی نقاط قوت و ضعف مدیریت شهری، روند بهسازی و نوسازی بافت های نابسامان و فرسوده محدوده مورد مطالعه را مورد بررسی قرار دهیم و باعث اصلاح شیوه فعلی مدیریت شهری شده و در نهایت گامی در جهت بهبود وضعیت بافت های نابسامان و فرسوده شهری برداریم.

کلیدواژه ها:

بافتهای فرسوده شهری ، بهسازی و نوسازی ، مدیریت شهری ، شهرداری منطقه 20