بررسی اهمیت سرمایه فکری و بیان مولفه های آن در حسابداری

در دهههای اخیر سرمایه فکری به عنوان سرمایه دانش بنیان، توجه قابل ملاحظهای را به خود جلب کرده است. اگرچه اهمیت سرمایه فکری با توجه به بازار رقابتی امروز، همواره در حال افزایش است. اما اکثر سازمان ها، با مشکلات زیادی به دلیل نادیده گرفتن اثر سرمایه فکریشان رو به رو می شوند؛ چرا که وجود سرمایه فکری به دلیل ماهیت و ویژگیهای آن در این شرکت ها پنهان مانده است. در تعریفی ساده، سرمایه فکری، عبارت از دانشی است که میتواند به ارزش تبدیل شود. مفهوم سرمایه فکری، در ابتدا توسط گالبریت درسال 1969 به منظور تشریح شکاف بین ارزش دفتری و ارزش بازار شرکت بیان گردید. در سال 1969 گالبریت اولین کسی بود که از اصطلاح سرمایه فکری استفاده کرد. اما در اواسط دهه 1980 حرکت از عصر صنعت به سمت عصر اطلاعات آغاز شد و شکاف عمیق بین ارزش دفتری و ارزش بازار شرکتها بوجود آمد و در اواخردهه 1980 اولین تلاشها برای تدوین صورتهای مالی حسابهایی که سرمایه فکری را اندازه گیری کنند صورت گرفت و کتابهایی در این موضوع از قبیل مدیریت داراییهای دانش توسط آمیدن تالیف شد. مفهوم سرمایه فکری توانست جهت گسترش قابلیت های سازمانها، در شناسایی و طبقه بندی آنچه که مدت ها توجه سازمان ها را به خود جلب نموده بود و در مورد روشهای مدیریت و ارزش گذاری آن در سازمان ها را به خود جلب نموده بود و در مورد روشهای مدیریت و ارزشگذاری آن در سازمان تردید هایی وجود داشت، مجموعهای متناسب از فرآیندهای مدیریتی و ارزش گذاری این سرمایه به ارمغان بیاورد. بطور کلی در این تحقیق، ابتدا مفاهیم مربوط به سرمایه فکری و کلیات آن که بعنوان متغیری کاربردی در شرکت های و سازمان ها و مفهومی در تحقیقات می باشد ارائه خواهد شد، سپس مفاهیم مربوط به انواع سرمایه فکری چگونگی اندازه گیری و دلایل و اهمیت آن بحث خواند شد.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، سرمایه انسانی ، سرمایه مشتری ، سرمایه ساختاری