اشتغال زنان؛ تقویت کننده ها و بازدارندهها

امروزه محدود بودن مشارکت اجتماعی-اقتصادی زنان یکی از عوامل اصلی تمایز میان جوامع در حال توسعه با جوامع توسعه یافته شمرده میشود. به عقیده جامعه شناسان، حضور کم رنگ زنان در عرصههای اجتماعی عموما به عواملی هم چون سن، وضعیت تاهل، شمار و سن فرزندان، و سطح تحصیلات زنان بستگی دارد. بررسیهای گوناگون در ایران نشان داده است که مسئلهی اشتغال زنان بیش از هر چیز تحت تاثیر دو عامل قرار دارد: 1 -تعیین کننده بودن نگرش و شیوهی برخورد مردان با اشتغال همسران خود 2 -اهمیت و تقدس نقش مادری در جامعه و حتی در میان خود زنان ایرانی از دیدگاه برخی جامعه شناسان، دو عامل یاد شده وضعیتی را پدید آورده است که در بیشتر مناطق ایران به مسئلهی اشتغال زنان با دید منفی و انتقادی نگریسته میشود، زیرا با توجه به این که درجامعهی ما نفقه از دیر باز وظیفهی مردان شمرده میشده، در نتیجه، داشتن همسر شاغل نزد بیشتر مردان با گونهئی ارزیابی منفی از خویش و از توان خویش همراه است. از سوی دیگر، گذشته از مخالفتهای شوهر، هرکجا که اشتغال زن به انجام وظایف مادری وی لطمه بزند، خود وی نیز دوچار گونهئی احساس گناه میشود و معمولاً به نفع نقش مادری شغل خود را ترک میکند یا زمان پرداختن به آن را کاهش میدهد. در این پژوهش عوامل تقویت کننده و بازدارنده اشتغال زنان مورد بررسی قرار-گرفته است.

کلیدواژه ها:

اشتغال ، زنان ، تقویت کنندهها ، بازدارندهها