شرایط بهینه برای استفاده از دوربرگردان به عنوان روشی برای کاهش تداخلات در تقاطعات

در این تحقیق به بررسی دوربرگردان به عنوان یک روش ارزان و سریع برای کاهش تداخلات ترافیکی درتقاطعات پرداخته شده است . حرکات گردش به چپ در تقاطع ممنوع شده و وسایل چپگرد ابتدا حرکتمستقیم انجام داده از تقاطع عبور کرده و سپس با مانور دوبرگردان به مسیر مورد نظر هدایت میشوند. برای بررسی دوربرگردان ابتدا مطالعات پیشین در مورد استفاده از دوربرگردان انجام شد و چهار عامل , حجموسایل ورودی به قطعه تداخلی (فاصله تقاطع تا دوربرگردان ) , حجم وسایل مقابل حرکت دوربرگردان , فاصله دوربرگردان تا تقاطع و درصد وسایل گردش کننده به چپ به عنوان پارامتر های تاثیر گذار بر عملکرددوربرگردان تعیین شد. سناریو های مختلف تعریف شده , در نرم افزار شبیه ساز ترافیکیaimsun شبیه سازی شدند و زمان سفر وسایل گردش کننده به چپ به عنوان پارامتر تاثیر گذار بر عملکرد دوربرگردان پساز احداث دوربرگردان از خروجی ها استخراج شد.پس از تحلیل نتایج و استفاده از آنها در نرم افزار برنامه نویس ژنتیکیgenexprotool مدل های ژنتیکی برای توصیف شرایط بدست آمد و مدل های بدست آمده عنوان تابع هدف در االگوریتم فراابتکاری ژنتیک به کار برده شد

کلیدواژه ها:

دوربرگردان ، زمان تاخیر ، بهینه سازی ، برنامه نویسی ژنتیک ، genexprotool ، aimsun