اثر الکتروتراپی، آب درمانی و تمرین درمانی بر شاخص های راه رفتن و عملکرد زنان میانسال مبتلا به استئوآرتریت زانو

زمینه و هدف : استئوآرتریت زانو شایع ترین بیماری مفصلی است و درمان های غیر دارویی این بیماری اخیرا مورد توجه محققان قرارگرفته است. هدف تحقیق حاضر، اثر سه روش غیر دارویی آب درمانی، تمرین درمانی، الکتروتراپی بر برزنان میانسال مبتلا به استئوآرتریت womac سرعت راه رفتن و پرسشنامه شاخص پویایی راه رفتن و پرسشنامه زانو بود.روش تحقیق : تحقیق حاضر از نظر هدف پژوهش، کاربردی و از نظر چگونگی جمع آوری داده ها از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح تحقیقی بین گروهی (پیش آزمون- پس آزمون) بود. کلیه ی زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو در محدوده ی سنی 55-65 سال که 30 نفر از جامعه به صورت هدفمند براساس معیارهای ورود و خروج انتخاب و به صورت سه گروه 10 نفر(آب درمانی )، 10 نفر (تمرین درمانی) و 10 نفر(الکتروتراپی) تقسیم شدند و سپس سرعت راه رفتن وپرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفت، هر سه روش به مدت 6 هفته، هرهفته 4جلسه womacشاخص پویایی راه رفتن و پرسشنامه برای گروه های وابسته داده های کسب شدهtبه اجرا درآمد. داده ها به وسیله ی آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند .یافته ها : نتایج نشان داد که هر سه گروه تمرینی بر عملکرد و شاخص پویای راه رفتن تاثیر معنی داری داشته است لیکن اثر هیچ از یک روش های تمرینی بر سرعت راه رفتن آزمودنی ها در شش دقیقه اثر معنی داری نداشت. بین اثر روش های تمرینی مختلف بر شاخص پویایی راه رفتن و عملکرد تفاوت معنی داری مشاهده نشد و در خصوص سرعت راه رفتن نیز اثر هیچ از یک روش ها معنی دار نبود و تفاوتی بین سه شیوه مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به داده های کسب شده می توان پیشنهاد کرد که برای بهبود عملکرد مفصل و نیز شاخص پویای راه رفتن از هر یک از سه شیوه تمرینی بسته به شرایط آزمودنی و امکانات موجود و هزینه مطلوب استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

استئوآرتریت زانو ، الکتروتراپی ، آب درمانی ، تمرین درمانی