سیستم مدیریت روسازی راه های شهری با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی شهرستان لنگرود)

امروزه لزوم اجرای یک سیستم مدیریت مهندسی TMEMS در کشورهای درحال توسعه بیش ازپیش احساس می شود. یک سیستم مدیریتمهند سی عبارت ا ست از مجموعه ای از ابزارهای مهند سی که به منظور برر سی و ضعیت و پیش بینی آن و تدوین برنامه های کاری با اهدافبهینه سازی مخارج بکار گرفته می شود. در سیستم های مدیریت مهند سی به منظور تعیین زمان، مکان و چگونگی نگهداری تسهیلات بهبهترین وجه، از فناوری مهندسی استفاده می شود. به دلیل اهمیت قابل توجه شبکه راه ها به لحاظ توسعه یافتگی در همه کشورها، به کارگیریسیستم مدیریتی منا سب که پا سخگوی نیازمندی های فنی و اقتصادی ارگان های مرتبط با شد، کاملاً ضروری است. بدین منظور سیستممدیریت روسازی راهها PMS معرفی شد. با اجرای یک سیستم مدیریت روسازی مناسب از اتلاف هزینه ها جلوگیری می شود و با صرفکمترین هزینه بیشترین عایدی به دست می آید؛ روسازی مناسب از اتلاف هزینه های عملکردی وسایل نقلیه (هزینه سوخت، روغن، لاستیکو تعمیر و نگهداری) کاسته و از بروز خرابی های زودرس در سطح رو سازی جلوگیری می کند همچنین سطح سرویس ترافیک عبوری را درسطح قابل قبولی نگاه می دارد. عدم ترمیم و نگهداری به موقع رو سازی ها باعث ا ضمحلال زودرس آنها می شود که درنتیجه هزینه هایاستهلاک وسایل نقلیه، افزایش سوانح و هزینه های بازسازی روسازی را به دنبال دارد. در تحقیق پیش رو، یک روش سامان مند تحت عنوانسیستم مدیریت اطلاعات روسازی راهها که به کمک آن بتوان به بررسی و ارزیابی دقیق وضعیت فعلی روسازی پرداخت و همچنین امکانانتخاب اقتصادی ترین استراتژی ترمیم و نگهداری (بهترین گزینه و مناسبترین زمان اجرای) را فراهم آورد، معرفی می شود. لذا در این مقالهبه منظور ارتقای روند موجود مدیریت روسازی راه ها، استفاده از سیستم اطلاعات مکانی (جغرافیای) GIS با توجه به ویژگی هایمنحصربه فرد آن از قبیل قابلیت به روز شدن ، سرعت عمل، دسترسی سریع و آسان ، رقومی بودن، تجزیه وتحلیل و نمایش مناسب اطلاعاتپیشنهاد گردیده است.

کلیدواژه ها:

سیستم مدیریت روسازی ، سیستم مدیریت مهندسی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، نشانه وضعیت روسازی ، عمر روسازی