تدوین چارچوب شاخص های توسعه پایدار شهری

امروزه مسلم شده است که با استفاده از شاخص ها می توان با مشخص کردن مسائل و فراهم کردن زمینه اندازه گیری برای ارزیابیموفقیت ها و یا شکست های طرح ها و برنامه ها، سیاست گذازی و برنامه ریزی عمومی را بهبود بخشید. شرایط امروزی شهرها ایجاب می کندکه دولت ها، سازمانها و نهادهای عمومی اقدام به بررسی و تحلیلی و اریابی کیفیت شهرها از جهات مختلف نمایند تا به این وسیله ضمنشناخت کیفیت موجود، توان ها، ضعف ها و نارسایی ها، امکان برنامه ریزی آگاهانه تر و هدفمندتری جهت رفع نواقص و ارتقاء کیفیت شهرهابوجود آید (بحرینی و طبیبیان، 1377 : 45). به اعتبار واقعیت ها و چالش های مطرح شده، ضرورت ایجاب می نماید که فضاهای شهری بااتکا به رهیافت توسعه پایدار و با طرح چارچوبی یکپارچه از اصول، فرآیندها و اجزای اساسی، مفهومی برای تصمیم سازی راهبردی مد نظرقرار گرفته و درنهایت و با استفاده از ابزار شاخص های پایداری، مورد ارزیابی همه سو نگر قرار گیرند و حلقه های مفقوده در پی چنین فرآیندیبه گونه ای نظام پذیر، آشکار شوند. بنابراین در شرایط نوین کارکرد، اهمیت و ضرورت شاخص های توسعه پایدار از آنجا ناشی می شود کهمهمترین ابزار برای رصد نموندن سیاست ها، برنامه ها، آثار و نتایج توسعه و قرار گرفتن در مسیر پیشرفت به سوی توسعه پایدار شهریمی باشند. از آنجا که انتخاب شاخص ها بدون توجه به چارچوب های موجود ممکن است منجر به عدم انعکاس نتایج و حتی تحت تاثیر قرارگرفتن نتایج به موارد غیر مرتبط به توسعه پایدار شود، در این تحقیق سعی شده است ضمن ارائه مدلی از چازچوب شاخص های کیفیپایداری، شاخص هایی جهت سنجش میزان پایداری مناطق شهری معرفی گرددد که جنبه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، مدیریتی-نهادی و اکولوژیکی کالبدی را تحت پوشش قرار می دهند. روش به کار رفته در این تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، مدل مفهومی چارچوب شاخص ها ، شاخص های توسعه پایدار