نقش توانایی حل مسئله اجتماعی و هوش هیجانی در پیش بینی سازگاری اجتماعی در دانشجویان پسر مقطع کارشناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان

ناسازگاری یک شکل چیپیده و چندبعدی رفتار و یکی از عمده تهدید کننده های سلامت عمومی است عوامل متعددی هستند که در بروز رفتارهای ناسازگارانه دخالت دارند پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش توانایی حل مسئله اجتماعی و هوش هیجانی در پیش بینی سازگاری اجتماعی در دانشجومیان پسر شهید باهنر کرمان انجام شد مطالعه حاضر از نوع زمینه یابی بود که ارتباط بین چند متغیر را مورد بررسی قرار دارد جامعه پژوهش راتمامی دانشجویان پسر مقطع کارشناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال تحصیلی 1390-1389 تشکیل داد حجم نمونه 218 نفری از دانشجویان به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه استاندارد توانایی حل مسئله اجتماعی هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی بود. داده ها از طریق نرم افزارآماری SPSS و قبا استفاده از روشهای امارتوصیفی و آزمونهای ضریب همبسیتگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چند متغیری برای بررسی توان پیش بینی کنندگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت یافته ها نشان داد که این متغیرها به طور معنی داری با هم هستند نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرها توانایی حل مساله اجتماعی و هوش هیجانی به ترتیب 0.09 و 0.14 درصداز تغییرپذیری متغیر سازگاری اجتماعی راتبیین میکند. P-value <0.01 علاوه بر این اساس تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داده شد که هوش هیجانی و توانایی حل مساله اجتماعی به طور توام به میزان 0.18 درصد تغییرپذیری سازگاری اجتماعی را تبیین کند. P-value <0.01) بر طبق نتایج قدرت تبیین کنندگی متغیر هوش هیجانی بیشتر از توانایی حل مساله اجتماعی در سازگاری اجتماعی بود یافته های این پژوهش با بیشتر یافته های پژوهیهاش قبلی در مورد ارتباط بین توتانایی حل مسئله اجتماعی هوش هیجانی و سازگاری اجتمای همخوان است سرانجام اینگه چگونه این سه متغیر تعامل دارند تا حدودی مشخص شد اما نیاز به پژوهش های بیشتری در این زمینه است.

کلیدواژه ها:

حل مسئله اجتماعی ، هوش هیجانی ، سازگاری اجتماعی