بررسی میزان خطرپذیری سکونتگاه های روستایی در سوانح طبیعی نمونه مورد مطالعه: زمین لغزش در روستای اربکله شهرستان رامسر

ایران از نظر بحران های زیست محیطی، جزء ده کشور اول دنیا محسوب می شود. از آن جایی که زمین لغزش به عنوان یکی از مخاطرات زمین ساخت، در کوتاه ترین زمان بیشترین سطح تلفات انسانی و مالی را دارد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. سکونتگاه های روستایی که دارای بیش ترین پراکنش جغرافیایی است. در مقایسه با مراکز شهری، همواره آسیب پذیرترین فضاهای انسانی در برابر تهدیدات ناشی از این مخاطره طبیعی نیز بوده است. پژوهش حاضر تلاش نموده تا به بررسی آسیب پذیری یکی از این سکونتگاه ها بپردازد. این مقاله با رویکردی کاربردی روش تحلیلی - توصیفی نگاشته شده است. داده های لازم با مطالعات کتابخانه ای و بازدید میدانی گردآوری شده اند. فرسودگی بافت های مسکونی و تخلیه ی روستاهای موجود، شرایطی است که توجه به برنامه ریزی روستایی جامعه محور را کاهش داده، آسیب پذیری اکثر روستاها در برابر سوانح و حوادث طبیعی را افزایش می دهد. به طوری که با ارتقای دانش فنی جامعه ی جهانی، روستاها بیش از پیش درگیر مخاطرات طبیعی شده اند. در نتیجه بسیاری از سکونتگاه های روستایی امروز اگر در حال تخلیه نباشند، طبیعتا دچار تغییرات کالبدی شگرفی جهت سکونتگاه ثانویه شهرنشینان خواهند شد که با توجه به چالش های موجود و همچنین عدم گنجایش و تراکم کافی موجبات افزایش آسیب پذیری کالبدی روستاها در برابر مخاطرات طبیعی را فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، زمین لغزش ، سکونتگاه های روستایی ، روستای اربکله ، رامسر