کنکاشی در سازگاری زیست محیطی معماری بومی در منطقه سیستان -جنوب شرق ایران

دشت سیستان، در جنوب شرق ایران منطقه مسکونی با تراکم بالای جمعیت انسانی است که در موقعیت ویژه جغرافیایی در منطقه گرم وخشک و کم باران در شرق کویر بزرگ لوت واقع شده، ساکنین بومی منطقه با شناخت اختصاصات آب و هوایی گرم و خشک و ورزشبادهای شدید و طولانی مدت کویری در منطقه و امکانات طبیعی موجود در زیست بوم منطقه، به طراحی و اجرای معماری بومی مسکنخود با استفاده از خاک، آب و کاه، معماری سازه ای سقف گنبدی، بادگیرهای ویژه، دریچه های عبور هوا، دیوارهای ضخیم کاهگلی،ساختار شمالی جنوبی و استفاده از خارخانه های محلی به تامین مسکن مناسب برای زیست خود پرداخته اند.

کلیدواژه ها:

سازگاری زیست محیطی ، معماری بومی ، زیست بوم ویژه ، وزش بادهای دائمی ، تابش خورشید