بررسی مطابقت طراحی فضای شهری تهران با تغییرات اقلیم شهر

بر اساس شواهد و یافته های آماری اقلیم کره زمین بویژه در مناطق شهری به طرف گرمایش می رود. برای نمونه دمای متوسط سالانه تهران درطی دوره 1960 تا 2008 حدود 2.256 درجه سلسیوس گرم شده است. این گرمایش در بیشتر ویژگی های محیط زندگی انسان اثر دارد. در شهر ها جزیره گرمایی شهر شدید تر می شود، آلودگی هوای محیط شهری افزایش می یابد. مصرف انرژی برای ایجاد شرایط مطلوب زندگی افزایش می یابد. در مجموع افزایش دما در محیط شهری مشکلات و هزینه های سنگینی ایجاد می کند. تنها راه چاره برای جلوگیری و یا حداقل تعدیل این مشکلات تغییر ساختار کالبدی شهر در جهت سازگاری با این فرایند گرمایش است. برای این منظور آمار ساالانه دمای ایستگاه هواشناسی فرودگاه مهر آبادا ز سال 1960 تا 2008 تحلیل شد. و وضعیت کالبدی شهر تهران در دوره مورد نظر بر اساس نمونه های انتخاب شده بررسی شد. تا مطابقت فرایند طراحی شهری بویژه در فضاهای عمومی با تغییرات اقلیم شهر سنجیده شود. نتایج بررسی نشان داد که در طول دوره آماری دمای متوسط شبها 3.456 درجه و دمای متوسط روزها 1 درجه سلسیوس افزایش یافته است. یعنی اینکه شبها بیشترا ز روزها گرم شده اند. اما دمای روزها خیلی افزایش نیافته است. اما علیرغم این افزایش دما الگوهای طراحی فضاهای عمومی تغییرات چشمگیری نداشته است. یعنی اینکه به استثنای فضای سبز که در ا ین دوره روند نسبتا افزایشی نشان می دهد ، ساختار و کالبد خیابانها و فضاهای عمومی و ساختمانها تغییر مناسبی نداشته اند. الگوهای معماری و طراحی همانند گذشته است. و هیچ حرکت چشم گیری در زمینه سازگاری ساختار شهری با گرمایش هوا صورت نگرفته است. در نتیجه مصرف انرژی و آلودگی هوا روز به روز افزایش می یابد و شاخص های آسایش مردم در محیط های عمومی و واحد های مسکونی کاهش می یابد

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، تغییرات اقلیمی ، طراحی شهری و تغییرات اقلیمی ، طراحی اقلیمی شهر تهران ، گرمایش جهانی و شهر ها