بررسی اثرات سطوح مختلف آب آبیاری و کود نیتروژن بر عملکرد و صفات کمی گوجه فرنگی بر اساس پژوهش های انجام شده

با توجه به محدودیت منابع آب و همچنین اهمیت مسائل محیط زیست، مصرف آب و کود از در این محصول باید بهینهگردد. در رسیدن به دورنمای روش راهبری و بهره برداری پایدار از منابع آب و خاک، شاخص های چندی مؤثر است که ازجمله مهمترین آنها تدوین و تبیین الگوی بهینه مصرف آب و کود درکشاورزی است. این تحقیق به منظور بررسی مروری برسوابق و پژوهش های برخی از محققان در خصوص تأثیر تیمارهای آبیاری و مقادیر مختلف نیتروژن و بر هم کنش آنها برعملکرد و صفات کمی گوجه فرنگی، انجام شد. نتایج به دست آمده از پژوهش های برخی از محققان نشان داد که در برخی ازمناطق تأثیر سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد محصول از نظر آماری تیمار 120 و 100 درصد نیاز آبی دارای اختلاف معنیداری نمی باشد، حداکثر عملکرد کل میوه در تیمار 120 % نیاز آبی و حداقل عملکرد کل میوه در تیمار 60 % نیاز آبی بدستآمده است. همچنین بیشترین عملکرد کل محصول در تیمار 120 % نیاز آبی با 150 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بدستآمد که البته این تیمار با تیمار 100 % نیاز آبی و 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار از نظر آماری اختلافی نداشته است.همچنین از صفات کمی بیشترین تعداد میوه در بوته در تیمار 100 % نیاز آبی با 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار وکمترین تعداد میوه در تیمار 60 % نیاز آبی 150 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بدست آمده. بنابراین با استناد بر اینپژوهش های محققان مصرف آب بیش از نیاز معقول گیاه توصیه نمی شود. همچنین بر اساس نتایج به دست آمده از پژوهشها، در شرایطی که با محدودیت آب مواجه باشیم تیمار 80 % نیاز آبی و 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار برای عملکرد محصول گوجه فرنگی توصیه و پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

آب آبیاری ، کود نیتروژن ، ازت ، گوجه فرنگی ، عملکرد ، صفات کمی