هتروژنیتی زیستگاه رویکرد مدیریتی جهت افزایش انعطاف پذیری مناطق حفاظت شده درواکنش به تغییر اقلیم

در این مطالعه تنوع گرادیان های ارتفاعی مناطق حفاظت شده استان اصفهان با هدف ارایه رویکردی جدید جهت افزایش کارایی انتخاب مناطق حفاظت شده در واکنش به تغییر اقلیم مورد ارزیابی قرار گرفت. محاسبه میزان تنوع گرادیان ارتفاعی در دو مرحله برای سطح کل استان و مناطق حفاظت شده با استفاده از شاخص تنوع شانون و در واحد پیکسل و زون ارتفاعی انجام گرفت. درگام بعدی، ارتباط میان مقادیر محاسبه شده شاخص شانون با اندازه و غنای گونه ای مناطق حفاظت شده ومعنی دار بودن آن بررسی گردید . همچنین برای هر یک از زون های ارتفاعی در استان شاخصی تحت عنوان شاخص حفاظتی محاسبه شد که میزان حضور هر یک از زون ها در داخل شبکه مناطق حفاظت شده را مشخص نمود. نتایج حاصل از شاخص تنوع شانون نشان داد که هم استان و هم مناطق حفاظت شده از میزان پایین هتروژنیتی زیستگاه براساس گرادیان ارتفاع برخوردار بوده که یک دلیل آن به توزیع عارضه های توپوگرافی استان برمی گردد. هرچند ارتباط معنی داری میان اندازه مناطق بامقادیر شاخص شانون بدست نیامد، ولی مشخص شد که تنوع گرادیان ارتفاعی بر روی غنای گونه های داخل مناطق حفاظت شده تاثیر گذار است. علیرغم اینکه نزدیگ به 20 درصد وسعت استان تحت پوشش مناطق حفاظت شده است مقادیر منفی شاخص حفاظتی که برای اکثر زون های ارتفاعی منفی بدست آمد بیانگر عدم حضور کافی زون ها به خصوص زون های مرتفع تر در داخل شبکه حفاظتی استان می باشد.براساس توزیع مقادیر تنوع گرادیان ارتفاع درمناطق حفاظت شده و کل استان می توان نتیجه گرفت که مناطق حفاظت شده در بخش های شرقی استان در مقایسه با نواحی غرب و جنوب پتانسیل بیشتری برای اسیب پذیری نسبت به تغییر اقلیم داشته و بنابراین نیازمند ملاحظات حفاظتی بیشتر هستند.

کلیدواژه ها:

مناطق حفاظت شده ، کنام اقلیمی ، مهاجرت ، تنوع گونهای ، کریدور