بایدها و نبایدهای ارزشیابی کیفی توصیفی در دوره ابتدایی کشورایران

هدف از پژوهش حاضر شناسایی بایدها و نباید های ارزشیابی توصیفی در دوره ابتدایی کشورایران بوده است.در ارزشیابی توصیفی مقرر شده بود با استفاده از انواع روش های جمع آوری اطلاعات ،چون آزمون های مدادکاغذی،فرم های مشاهده ی رفتار ونیز آزمون های عملکردی و سازماندهی معنا دار اطلاعات در پوشه ی کار ،معلم بازخورد های توصیفی کارآمد برای بهبود و هدایت یادگیری ارائهدهد،طور ی که با کاهش اضطراب امتحان در دانش آموزان سطح کیفی یادگیری های کلاسی و سلامت روان آنان افزایش یابد.نظریه های سنجش نیز به موازات باز تعریف مفهوم یادگیری بر اساس نظریه ی سازنده گرایی ،تمرکزخود را از آزمون های مداد کاغذی به سویروش های سنجش توانایی پیچیده ی انسانی تغییر جهت داده اند .روش های سنجش از موقعیت های کلاسی به موقعیت های واقعی زندگی ریا؛ازاندازه گیری تک بعدی به چند بعدی طوری که نیمرخ روانی یادگیرنده؛در ابعاد یادگیری مشخص گردد؛از تمرکز برسطوح پایین درک و فهم بهاندازه گیری سطوح بالاتر و مهارت ها و مرتبط ساخته آنها با یکدیگر ؛از معلم محوری به سپردن مسئولیت به دانش آموز در فرایند اندازه گیری تغییرمسیر داده است.نتایج یافته ها نشان می دهد که پیشرفت تحصیلی و کاربست آموخته های هم چنین بهداشت روانی دانش آموزان مشمول طرح توصیفی در مقایسه بادانش آموزان غیر مشمول تا اندازه ای در وضعیت بهتری قرار داردودر بین آنها افت تحصیلی پدید نیامد و یادگیری آنها از لحاظ کمی و کیفی ارتقایافته است.هم چنین نتایج نشان می دهد پوشه کار برای خود دانش آموز اطلاعات کاربردی ارائه نمی دهد و باز خوردهای داده شده به منظورترغیب دانش آموز به ارزشیابی است؛از آزمون های عملکردی درست استفاده نشده و گاهی با آزمون های مدادکاغذی اشتباه گرفته می شود