بررسی تأثیر نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد کمی و کیفی باقلا در شرایط آب و هوایی اهواز

تعیین تراکم بذر در واحد سطح و میزان نیتروژن مورد نیاز و اثر متقابل این دو عامل از ابزارهای مهم مدیریتی می باشند که با بکار بستن صحیح آنها زمینه مناسبی برای حصول عملکرد مطلوب فراهم می شود و بر این اساس به منظور بررسی تأثیر مصرف مقادیر مختلف کود نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد کمی و کیفی باقلا در شرایط آب و هوایی اهواز یک طرح آزمایشی در قالب آزمایش کرتهای خرد شده (Spilit Plot) با پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در مزرعه آزمایشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز اجرا گردید . فاکتور کود نیتروژن با سه طرح N3=90 ,N2=60,N1=30 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص بصورت پایه در کرتهای اصلی و سطوح فاکتور تراکم بوته شامل فاصله بوته روی ردیف D3=30, D2=20,D1=10 سانتی متر در کرتهای فرعی قرار داده شدند . نتایج بدست آمده نشان می دهد که با افزایش مصرف کود نیتروژن عملکرد دانه، شاخص برداشت و تعداد غلاف در بوته به طور معنی داری افزایش یافت اما ماده خشک کل تولیدی ، تعداد شاخه های هر بوته ، تعداد دانه در غلاف و وزن صدددانه در اثر مصرف مقادیر مختلف نیتروژن تغییر معنی داری نداشتند . همچنین با افزایش تراکم بوته ماده خشک کل ، عملکرد دانه و تعداد غلاف در بوته به صورت معنی داری افزایش یافته و تعداد شاخه های هر بوته و شاخص برداشت کاهش معنی داری نشان می دهد اما بر روی تعداد دانه در غلاف و وزن صددانه تأثیر معنی داری ندارد . با بررسی بعمل آمده مشخص گردید که مقادیر مختلف کود نیتروژن و تراکم بوته باعث تغییر زیادی در درصد پروتئین دانه نشد . اثر متقابل کاربرد کود نیتروژن و تراکم بوته بر عملکرد دانه و شاخص برداشت معنی دار تشخیص داده و تیمار N3D1 (کاربرد 90 کیلوگرم کود نیتروژن و فاصله ردیف 10 سانتی متر ) بیشترین عملکرد دانه را دارا بود . با توجه به این بررسی ها که نشان دهنده تأثیر بالای کود نیتروژن و تراکم بوته بر باقلا توسعه کشت این محصول در اهواز در این آزمایش سعی شده است به بررسی تأثیر این فاکتورها بر عملکرد کمی و کیفی باقلا پرداخته شود .