مفهوم زیبایی شناسی در معماری ایرانی

در این مقاله به تحلیل و برررسی مفهوم زیبایی شناسی در ابعاد مختلف پرداخته شده، که هدف از این موضوع برای درک بهتر محیط اطراف است. از قرن 18 مفهوم زیبایی بیشتر جنبه روانشناسانه به خود گرفت. یکی از مهم-ترین اهداف علم زیبایی شناسی نیز تشخیص و درک عواملی است که در ادراک فرآیند یک شیء یا یک پدیده ی تجربی زیبا نقش دارند و درک توانایی انسان برای ابداع جلوه هایی است که از نظر علم زیبایی شناسی خوشایند به حساب می آیند، که در پایان این مقاله با ذکر نمونه مورد در زمینه خانه های اشرافی دوره ی قاجار بیشتر توضیح داده شده است. این تحقیق با استناد از روش تحلیلی-توصیفی، بیانگر این موضوع که مقوله زیباشناسی، در رسیدن به کمال مطلوب، داشتن حس وحدت، رشد ذهنی و داشتن ریشه های فطری معنوی و تجمیع و انتقال آن به چارچوب و قالبی ماده، و سپس ادراک آن از طریق داده های حسی است. شناخت دقیق این مقوله از فعالیت های ادراکی انسان برای به وجود آوردن آثار مطلوب و بدیع واجب و ضروری است می پردازد. از آغاز تولد فلسفه در یونان باستان در آثار افلاطون همچون هیپیاس بزرگ، مهمانی، قوانین، و برخی قطعات پراکنده در دیگر مکالمات او، آغاز شد و در اثر شناخته شده ی ارسطو، بوطیقا، به عنوان اولین اثر مدون در زمینه ی نقد هنری، از همان روزهای نخستین بحث در رابطه با ارتباط هنر و زیبایی، از حوزه ی فلسفه ی هنر استقلال یافت، زیبایی در ارتباط با ادراک دیده شد و بیننده جزئی از این مجموعه به حساب می آید. در نتیجه تاریخ هنر نشان می دهد که هنر نه فقط محصول زندگی واقعی بلکه محصول آن شکل های زیباست و قرینه و تواءمانی از زندگی واقعی است که در مرحله اولیه تکامل هنر در آن ها منعکس گردیده است. میخایل باختین درباره شاخه های هنری چنین می گوید: هنر درمان حال است، ولی همواره از گذشته و منشاء خودآگاهی است.

کلیدواژه ها:

زیبایی شناسی ، تزئینات ، زیبایی ، هنر