بومیسازی چارچوب نظری طراحی جدارههای شهرینمونه موردی: الگوهای موجود در جدارههای شهری بافت تاریخی بوشهر

جدارههای شهری در هر ناحیه تحت تاثیر خاستگاههای محیطی، انسانی، اقتصادی بصورت زنجیرهای یکپارچه و هماهنگ شکل گرفته است. جدارههای شهری از مهمترین عوامل در معرفی شخصیت شهر میباشند. امروزه نبود قوانین و ضوابط منسجم، تقلید بدون آگاهی از طرحهای وارداتی، عدم شناخت الگوهای کارآمد بومی و ضعف مدیریت در حوزه معماری و شهرسازی، آشفتگی و بی نظمی جدارههای شهری را به همراه داشته است. این پژوهش بدنبال یافتن چارچوبی مدون برگرفته از الگوهای بومی برای طراحی جدارههای شهری امروز میباشد. از آنجا که جدارههای شهری در بافت تاریخی بوشهر حلقه واسط درونگرایی و برونگرایی در میان سایر بافت های تاریخی است و چنین ویژگی، به اینبافت در میان سایر بافتهای تاریخی سیمایی منحصر به فرد بخشیده است این مقاله به استخراج الگوهای طراحی جدارهها در این بافت می- پردازد. در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی برای رسیدن به نتیجه استفاده گردید که در مرحله اول مطالعه منابع کتابخانهای، بررسی تجارب دیگران و دستهبندی اطلاعات اسنادی و در مرحله بعد حضور در محدوده و بررسی ویژگیهای جدارهها در این ناحیه بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش مبین این واقعیت است که جدارهها در شهرهای تاریخی ایران به طور کلی و در بافت تاریخی بوشهر بطور خاص بر مبنای رایط اقلیمی، فرهنگی، هویتی، اقتصادی، سیاسی و پاسخگویی به نیازهای انسانی شکل گرفته است به گونهای که این اصول باعث شده درادوار مختلف سیمای شهری هماهنگ، یکپارچه، منظم از یک سو و زیبا، متنوع و متناسب با شرایط زمانه از سویی دیگر شکل بگیرد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، نماهای شهری ، بافت تاریخی بوشهر ، عناصر کالبدی