تاثیر معماری پایدار در طراحی مجتمع مسکونی

یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده محیط زیست در جهان و به خصوص در کشور ما ایران ، مصرف انرژی فسیلی درفضاهای مسکونی است. با اجرای اصول پایداری محیطی میتوان با این مشکل مبارزه کرد.معماری ایران چه در بخش مسکونی و چه در بخش غیر مسکونی و همینطور تلفیق این دو در سطح وسیع تری به نام شهر، دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسایل زیباشناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیاز های اقلیمی هر منطقه نیز بوده استمعماری پایداری که در بطن بناهای ایران وجود دارد، با شاخص هایی چون توجه به ویژگی های اقلیمی، عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی-فرهنگی و به واسطه نگرش خلاقانه به نوع ارتباط محیط انسان ساخت و طبیعت، و ارائه اصول و راهکارهای معماری متفکرانه، چون ریتم و تکرار در فرم ها و فضاها، سلسله مراتب دسترسی ، محوریت فضایی، ارتباط فرم وعملکرد و در عین حال توجه همزمان به مصالح متناسب با اقلیم، به معماری آموزنده از نگاه طراحان معاصر تبدیل شده است، که الهام از آن راهگشای رسیدن به توسعه ای پایداراست، که نیاز همه ساحت های حیات انسان(مادی ومعنوی)را برآورده میکند.هدف از این مقاله با توجه به بحران زیست محیطی که حیات بر روی کره زمین را تهدید میکند و نیز افزایش مصرف سوختهای فسیلی که باعث تشدید این بحران شده لزوم استفاده از منابع انرژی پاک باید بیشتر مورد نظر طراحان ساختمان قرار گیرد. مفهوم پایداری در معماری ، همان معماری پایدار یا معماری همساز با اکوسیستم یا سازگار با محیط زیست بیان کنیم. با طراحای ساختمانها براساس این رویکرد نه تنها به صرفهجویی در مصرف انرژی است بلکه کمک بزرگی در جلوگیری از آلودگی هوا و کمک به نسل آینده کنیم.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری ایران ، محیط زیست ، همسازاقلیم