مقایسه قدرت عضلانی اندام تحتانی در افراد با و بدون سندروم فشار داخلی تیبیا و ارتباط آن با پاسچر پا

مقدمه: یکی از شایع ترین آسیب های ناشی از پرکاری، درد ساق می باشد که در قسمت قدام ساق، حین دویدن بروز می کند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه قدرت عضلانی و دامنه حرکتی اندام تحتانی در افراد با و بدون سندروم فشار داخلی تیبیا و ارتباط آن با پاسچرپا می باشد.روششناسی: نمونه آماری این تحقیق را30 نفر از دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه گیلان، شامل 15 آزمودنی مبتلا به سندروم فشار داخلی تیبیا و 15 آزمودنی سالم را تشکیل می دادند. به منظور ارزیابی وضعیت قرارگیری پای ورزشکاران دارای سندروم فشار داخلی تیبیا از شاخص معتبر پاسچر پا که استفاده شد. قدرت ایزومتریک اندام تحتانی به وسیله دینامومتر اندازه گیری شد. نتایج: نتایج ارتباط بین پوسچر پا با میزان سندروم فشار داخلی تیبیا نشان داد، پوسچر پای متداول افراد دارای سندروم فشار داخلیتیبیا، پرونیشن [7/46 [درصد بوده است [02=/P .[نتایج دیگر این تحقیق نشان داد، تفاوت معنی داری در قدرت عضلات ابداکتور،اداکتور ران و دورسی و پلانتار فلکسور مچ پا، بین دوگروه دارای سندروم فشار داخلی تیبیا و کنترل وجود دارد [05/p .[بطوریکه قدرت عضلات اداکتور ران [022=/P [و پلانتار فلکسور مچ [020=/P [درگروه دارای سندروم فشار داخلی تیبیا، قوی تر از عضلات اداکتور ران و پلانتار فلکسور مچ پای گروه کنترل ولی قدرت عضلات ابداکتور ران [018=/P [و دورسی فلکسور مچ [046=/P [درگروه دارای این سندروم، ضعیف تر از عضلات ابداکتور ران و دورسی فلکسور مچ گروه کنترل بودند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، استفاده از برنامه های تمرینی مناسب برای بهبود قدرت می تواند منجر به پیشگیری از ابتلا به سندروم فشار داخلی تیبیا شود.از طرفی مشاهده شد پرونیشن پا می تواند از عوامل مهم بروز سندروم فشار داخلی تیبیا باشد. بنابراین، به مربیان پیشنهاد می شود، در خصوص این ناهنجاری اصلاحاتی مانند استفاده از نوارهای ضد پرونیشن وکفی های مخصوص بیاندیشند.

کلیدواژه ها:

قدرت ، آسیب ، پوسچر ، اندام تحتانی