مطالعه موانع مشارکت اساتید و کارکنان دانشگاهها در برنامههای ورزش همگانی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مطالعه موانع فعالیتبدنی اساتید و کارکنان دانشگاههای دولتی ایران و ارائه برخی راهکارها برای رفع این موانع بود. روششناسی: پژوهش حاضر توصیفی بوده و 233 نفر اساتید و 224 نفر از کارکنان (457 نفر در مجموع) دانشگاههای دولتی ایران به عنوان نمونه در پژوهش شرکت کردند. برای جمعآوری دادههای مورد نیاز پژوهش از پرسشنامه موانع مشارکت ورزشی مهدی زاده و همکاران (1392 (استفاده شد که شامل 58 گویه در مقیاس لیکرت پنج ارزشی است و شش دسته از موانع اصلی مشارکت ورزشی افراد دانشگاهی را مورد سنجش قرار میدهد. در این تحقیق روایی صوری و محتوایی پرسشنامه مورد تأیید کارشناسان قرار گرفت اما پایایی آن پیشتر توسط مهدی زاده و همکاران (1392 (با استفاده از آلفای کرونباخ برابر با 953/0=α محاسبه شده بود. از آزمون رتبه بندی فریدمن نیز برای آزمون فرضیههای پژوهش استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد مهمترین مانع مشارکت ورزشی اساتید مربوط به عوامل محیطی بوده و نقش مهمی در کاهش میزان فعالیت بدنی اساتید دانشگاه دارد. موانع سازمانی و مدیریتی، محدودیت زمانی، درون فردی، عدم حمایت اجتماعی و روانشناختی نیز به ترتیب دراولویتهای بعدی اساتید قرار گرفت. از دیدگاه کارکنان نیز موانع سازمانی و مدیریتی، محدودیت زمانی، عدم حمایت اجتماعی، درون2 فردی و روانشناختی به ترتیب اولویت قرار گرفتند (635/171 =ȋ.(Sig=0/001 وبحث و نتیجهگیری: توجه به عوامل بازدارنده فعالیت بدنی و سعی در برطرف کردن آنها میتواند زمینه مشارکت هرچه بیشتر اساتید و کارکنان در فعالیتهای بدنی و برنامههای ورزش همگانی دانشگاه را فراهم نماید. میتوان گفت موانع شش گانه فعالیت بدنی که در این پژوهش مورد تحلیل قرار گرفت، به صورت زنجیروار به هم مرتبط بوده و در برنامهریزی برای رفع این موانع بهتر است به میزاناهمیت آنها از دیدگاه اساتید و کارکنان توجه شود.

کلیدواژه ها:

مشارکت ورزشی ، ورزش همگانی ، دانشگاه ، فعالیت بدنی