بررسی تاثیر گردشگری، رشد اقتصادی و مصرف انرژی بر آلودگی هوا: مطالعه موردی ایران

امروزه گردشگری یکی از بزرگترین بخش های اقتصادی جهان بوده و به عنوان صنعتی با رشد بالا مطرح می باشد. رونق گردشگری درهر مکان جغرافیایی درکنار پیامدهای مثبت اقتصادی، اجتماعی، دارای اثرات منفی زیست محیطی است که در صورت ادامه یافتنمی تواند خسارت های جبران ناپذیری را به بار آورد. بر این اساس در مطالعه حاضر به بررسی رابطه تعادلی بلند مدت میان گردشگری،مصرف انرژی و انتشار دی اکسید کربن کشور ایران، طی دوره زمانی 2013-1971 بر اساس الگوی خودرگرسیو برداری با وقفه گسترده (ARDL) و نیزالگوی تصحیح خطا (ECM) پرداخته می شود. نتایج حاصل از برآورد مدل نشان می دهد رابطه تعادلی بلند مدت میان متغیرها وجود. همچنین گردشگری در کنار سایر متغیرها نظیر رشد اقتصادی و مصرف انرژی در ایران دارای اثرات مثبت و معنی داری بر تولید گازهای گلخانه ای 2CO در بلند مدت و کوتاه مدت است. مدل تصحیح خطا نشان می دهد سرعت تعدیل انتشار 2CO با توجه به حجم گردشگری، مصرف انرژی و تولید کل به مسیر تعادلی بلند مدت برابر 0/37- است. یعنی با سرعت 37 درصد به مسیر تعادلی بلند مدت خود همگرا می شود.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، مصرف انرژی ، انتشارگازهای گلخانه ای ، رشد اقتصادی