پیش بینی طرحواره های ناسازگار اولیه و خشم براساس الگوهای ارتباطی خانواده در دانشجویان

هدف این پژوهش، بررسی نقش الگوهای ارتباطی خانواده بر پیش بینی طرحواره های ناسازگار اولیه و خشم دانشجویان درسال تحصیلی 94-1393 در شهر تهران بود. این مطالعه از نوع مقطعی- تحلیلی می باشد. بر اساس فرمول حجم نمونه تصادفی تعداد 384 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران به طور تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه طرحواره های ناکارآمد (YSQ-SF)، پرسشنامه تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده (RFCP)، پرسشنامه استاندارد خشم اسپیلبرگر (STAXI-2) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسون استفاده شد. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد جهت گیری گفت و شنود: رابطه منفی و معناداری با بی اعتمادی/بدرفتاری، طرد/رهاشدگی،خودتحول یافتگی و استحقاق/بزرگ منشی دارد و آنها را بهطور منفی پیش بینی می کند. در حالی که این الگو رابطه مثبت و معناداری با از خودگذشتگی و اطاعت دارد و آن را به طورمثبت پیش بینی می کند. علاوه براین، جهت گیری همنوایی: رابطه منفی و معناداری با انزوای اجتماعی و بیگانگی و بازداریهیجانی دارد و آن را به طور منفی پیش بینی می کند. همچنین نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد جهت گیری گفت وشنود: رابطه منفی و معناداری با صفت و حالت خشم دارد و آنها را به طور منفی پیش بینی می کند. بنابراین، خانواده هایی باجهت گیری گفت وشنود که بر ارتباطات آزاد و راحت در زندگی خانوادگی تأکید دارند، در مقایسه با خانوادههایی با جهت گیریهمنوایی، در پیش گیری از طرحواره های ناسازگار و عدم رشد صفات و حالات خشم در فرزندان نقش قابل توجه تری دارند.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، جهت گیری گفت و شنود ، جهت گیری همنوایی ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، خشم ، دانشجویان