تثبیت منشا ریزگردها با استفاده از پلیمر زیستی در استان سمنان

یکی از مهمترین مشکلات در کشورهای خاورمیانه به خصوص ایران، ایجاد طوفانهای گرد وغبار است که کنترل این پدیده بسیار ضروری و حائز اهمیت می باشد. روشهای مرسوم برای کاهش طوفان گرد و غبار (به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک) تثبیت کانون مولد ریزگرد با استفاده از پلیمرهای شیمیایی و محصولات نفتی بوده است که در شرایط موجود، با توجه به هزینه بالای آنها واختلاف نظر در خصوص اثرات زیست محیطی مقرون به صرفه نمی باشد. بنابراین با توجه به مشکلات این نوع خاک پوشها، استفاده از پلیمرهای زیستی جهت تثبیت ریزگردها در سالهای اخیر بعنوان جایگزین مناسب توصیه شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی رفتار خاکپوشهای زیستی با پایه های مختلف به عنوان تثبیت کننده گرد و غبار، در شرایط آزمایشگاهی و همچنین تعیین شرایط بهینه افزایش ماندگاری تاثیر آنها در خاک میباشد. به منظور بررسی اثر این خاکپوشها در تثبیت ریزگردها پارامترهای مختلفی از جمله تنشهای نور و دما بر قوام خاکدانه ها و ارزیابی کیفی تغییرات گروه های عاملی تیمارهای خاکپوش با روش طیف سنجی مادون قرمز (FTIR)، مقاومت فشاری و تعیین مقاومت در برابر فرسایش بادی در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از شبیه ساز فرسایش بادی در سرعت 25/6 متر بر ثانیه به مدت 15 دقیقه انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بر اساس آزمایشهای تونل باد،مقاومت فشاری و پایداری خاکدانه ها، تیمارها S9 و S8 و S4 بهتر از تیمارهای دیگر در کنترل ریزگرد در قسمت آزمایشگاهی عمل میکنند. نتایج آزمون صحرایی کاملاً متفاوت از آزمون آزمایشگاهی میباشد. نتایج همپنین نشان داد که زمانی خاکپوش زیستی در سطح خاک پاشیده می شود قسمتی از آن در بین ذرات و قسمتی دیگر در سطح خاکدانه قرا می گیرد. بنابراین پیوند قوی واندروال، هیدروژنی و یونی بین سطح منفی ذرات رس و گروه پلی الکترولیت پلیمر تشکیل شده، که نتیجه آن افزایش مقاومت فشاری و مقاومت در برابر فرسایش باد در سرعت 25/6 می باشد. تیمار شاهد به دلیل نبودن پیوند بین ذرات خاک، مقاومت فشاری پایین بوده و خاک مستعد تولید ریزگرد است.همپنین نتایج این مطالعه نشان دهنده تفاوت فاحش در نتایج قسمت آزمایشگاهی و صحرایی را نشان میدهد.