رابطه خودشناسی انسجامی با کمال گرایی در دانش اموزان مقطع دوم دبیرستان

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه خودشناسی انسجامی با کمال گرایی در دانش آموزان دوره دوم دبیرستان می باشد، مطالعه توصیفی از نوع همبستگی و جمعیت مورد مطالعه در آن دانش آموزان دبیرستانی مشغول به تحصیل، دختر و پسر در دبیرستان های دخترانه فاطمی منطقه ۱۳ تهران ، دخترانه شهید هداوند منطقه ۵ تهران ، دخترانه فاطمه الزهرا رباط کریم ، دخترانه تیزهوشان فزرانگان ۴ منطقه ۱۱ تهران ، دبیرستان فرزانگان کرمان ، و هنرستان پسرانه علم و تکنیک منطقه ۷ تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۴۱۳۹۵ می باشد که با روش نمونه گیری، خوشه ای چند مرحله ای ۳۴۲ نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسش نامه های خودشناسی انسجامی و کمال گرایی پاسخ دادند. نتایج با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و تی مستقل و با استفاده از نرم افزار SDSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج به دست آمده از فرضیه ی پژوهش نشان داد که مقدار همبستگی پیرسون محاسبه شده بین خودشناسی انسجامی با کمال گرایی مثبت (( ) ۲۸۴) است، که میتوان نتیجه گرفت بین خودشناسی انسجامی با کمال گرایی مثبت رابطه مثبت معنی داری وجود دارد، و مقدار همبستگی پیرسون محاسبه شده بین خودشناسی انسجامی با کمال گرایی منفی (۲۷۶- ( )) است، بنابراین می توان نتیجه گرفت که بین خودشناسی انسجامی با کمال گرایی منفی رابطه منفی معنی داری وجود دارد. با توجه به رابطه معنی دار مثبت خودشناسی انسجامی با کمال گرایی و رابطه منفی بین خودشناسی انسجامی با کمال گرایی منفی ، و نقش متفاوت خودشناسی انسجامی به عنوان یک عامل درونی روانی با کمال گرایی مثبت و منفی شایسته است متخصصان آموزشی و بالینی برای پیشگیری در امور مربوطه به مشاوره و روان درمانی به این یافته ها توجه داشته باشند.

کلیدواژه ها:

خود شناسی ، خودشناسی انسجامی ، کمال گرایی