«ساخت و ساز» بدون «هویت»، «هویت» بدون «ساخت و ساز»

در گذشته نه چندان دور شهرها و سایر مجتمع های زیستی ایران در حد امکان از تطابق زیست با جغرافیا می توان به بادگیرها الگوی حیاط مرکزی و.. اشاره کرد در حال حاضر فرایند ساخت و ساز در ایران کمترین توجه را به بستر و شرایط جغرافیا خودناشن می دهد این در حالی است که شرایط و ویژگی های خاص منحصر به فرد و متنوع جغرافیایی ایران امکانات بسیار مناسبی را جهت ترویج الگوی معماری پایدار در فآیند ساخت و طراحی در اختیار جامعه حرفه ای قرار می هد در این مقاله تلاش شده تا به این سه پرسش پاسخ داده شود: 1. دلایل اصلی این رویکرد ناپایدار در عرصه توسعه شهری و به خصوص «ساخت و ساز شهری» چیست:؟ 2. علل نارسایی و عدم کفایت «نظام موجود ساخت و ساز» بطور اعم و «ساخت و ساز شهری» بطور اخص در کجا باید جستجو کرد؟ 3. ضمن طبقه بندی مسائل و مشکلات فرآیند ساخت و ساز در ایران چه رهنمودهایی را باید به منظور اصلاح فرایند« ساخت و ساز» پیشنهاد داد؟ ساختار اصلی این پژوهش در قالب پژوهش تحلیل محتوا با روشی تفسیری تاریخی از طریق گردآوری و توصیفی اطلاعات مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای صورت پذیرفته است ابتدا برای شناخت صحیح از موضوع به تعاریف جامعه از «ساخت و ساز» مهندسی ساخت و ساز پرداخته می شود و سپس پروسه بوجود آمدن «ساختن بدون معماری ، ساختن بدون مهندسی» در نظام موجود ساخت و ساز در فضای شهری ایارن در نیم قرن اخیر مورد بررسی و واکاوی قرار می گیرد و ضمن طبقه بندی مسائل و مشکلات فرآیند «ساخت و ساز» راهکارهایی در جهت بهبود شرایط ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

معماری و هویت شهری ، معماری معاصر ساخت و ساز ، مهندسی ساخت و ساز ، معماری ایرانی