برچیدن سد ها احیا ی اکوسیستم رودخانه ها

کشور ایران با ویژگی اقلیمی و جغرافیایی خشک و نیمه خشک از نظر تامین آب آشامیدنی زراعی و صنعتی با مشکلات زیاد مواجه است بیش از نیمی ار ابهای جاری حاصل از ریز های جوی بصورت هرز از دسترس خارج است بنابراین مهار اب های سطحی با ید ار او لویت های برنامه کلان در کشور باشد یکی از روشهای مهار اب سطحی در دنیای امروز سد سازی است که مطمئنا موثر ترین راه نخواهد بود شیوه ای که در بسیاری از کشور ها خصوصا کشور های توسعه باقته منسوخ شده است چکونه اثرات سو زیست محیطی احداث سد گاهی آنچنان وسیع است که جایگزین کردن روش های دیگر که سازگاری بهتری با محیط زیست دارند بسیار با مصرفه تر و منطقی تر بهنظر میرسد نباید با این توجیه که احداث شد میتواند مشکل کم را حل کند ابعاد دیگر ان که با توسعه پایدار همخونی ندارد را نادیده گرفت چرا که تبعات ناشی از اجرای چنین پروژهای بدون در نظر گرفتن ابعاد اکولوژیکی یا فرهنگ - اجتماعی مشکلات زیادی را بدنبال خواهد داشت و این موضوع با اصل توسعه پایدار کاملا در تضاد است توجه توامان بهمحیط به محیط زیست و دغدغه های توسعه و توجه بیشتر به حفظ زیستگاه های طبیعی گونه های گیاهی و جانوری بعنوان میراث آیندگان به حفاظت و مدیریت بهتر اکوسیستم خواهد انجامید امروز برچنین سد ها برای مدیریت ایدار رود خانه و حفاظت از زیست بوم های رودخانه اهمیت فراوانی یافته است حذف سد مکانیزم موثری برای تسریح بازیابی زیستگاه رودخانه همانند زمان قبل احداث سد میباشد و یک روش دوست دار محیط زیست برای بازگرداندن اکوسیستم رودخانه به رژیم طبیعی است که البته به توبه خود مزایا و معایبی هم به دنبال دارد

کلیدواژه ها:

برچیدن سد ها ، احیا ی اکسیستم ، توسعه پایدار