تاملی چند در کشف الاسرار و عده الابرار خواجه میبدی

کشف الاسرار و عده الابرار از جمله تفاسیر قرآنی مشهور و متعلق به قرن ششم هجری است که ابوالفضل میبدی آن را بر مبنای تقریرات خواجه عبدالله انصاری در سه نوبت و در 10 جلد تالیف و تدوین کرده است. ویژگی این تفسیر، ترجمه ای بسیار زیبا و در عین حال دقیق از آیات است. نوبت اول از تفسیر هر سوره که در این تفسیر آمده مانند همه تفسیرهای قدیم فارسی از حیث لغوی قابل توجه و استفاده بسیار است. در نوبت دوم همچنانکه مولف وعده کرده است از ذکر احکام و اخبار و آثار و نوادری که در آن باره میان مفسران عامه شهرت داشت، غفلت نشده است و نوبت سوم پر است از تأویلات صوفیان درباره آیات بنا بر روشی که معمول صوفیه است. این قسمت اخیر مخصوصاً از حیث انشاء لطیف و امثال و شواهد از شعر عربی و پارسی از همه قسمت های دیگر این کتاب عظیم، بیشتر قابل توجه است. کلام میبدی در تسفیر کشف الاسرار، روان و منسجم و در بسیاری از موارد به شیوه سخنان استاد او خواجه عبدالله، موزون و مقفی و مسجع است. نگارنده در این مقاله سعی دارد که ضمن برشمردن ویژگی های سبکی، دستوری و ادبی تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار، به برخی واژه ها ،عناوین و ترکیب های کمیاب این تفسیر همراه با شواهد و مثال های آن اشاره نماید.

کلیدواژه ها:

میبدی ، کشف الاسرار ، ویژگی های دستوری ، ارزش ادبی ، شواهد منحصر به فرد