بررسی جریان شعر مونث براساس صدای پای آب سهراب سپهری

صاحبنظران حوزه ی ادبیات فارسی ، شعر مونث را شعری معرفی کردند که به حالات و رفتار زنانه می پردازد. در تعریف این پژوهش شعر مونث به شعری اطلاق می شود که حالت زایش و باروری دارد. شعر مونث در زمره ادبیات باروری قرار می گیردو با وجود عاطفه ی غنایی که در آن دیده می شود؛ به مضامینی چون یاس و ناامیدی نیز پرداخته است. نماد این نوع شعر مادر است که خود سمبل زایش و باروری می باشد. این مقوله در شعر سهراب سپهری به انواع گوناگونی بیان شده است. سهراب در شعر صدای پای آب ؛ با آوردن کلماتی نظیر آب، گیاه، زمین، مادر و .... به عنوان اموری حیاتی و زایشی به برجسته کردن معیارهای شعر مونث پرداخته است.در همین شعر مفاهیم ذهنی شاعر در مورد مرگ در قالب تصاویر و تعابیر ذهنی متنوع بشری ارایه شده است. پژوهش حاضر شعر مونث را به گونه ای جدید معرفی کرده و ویژگی های آن را در شعر سهراب مورد تحلیل قرار می دهد

کلیدواژه ها:

شعر مونث ، سهراب سپهری ، شعر معاصر