انسان گرایی عرفانی بر مبنای مظهریت انسان بر فرشتگان در دیدگاه سنایی

در عرفان اسلامی انسان مظهری از خدا است و از سوی دیگر انسان نماد نیاز و خدا نماد اشتیاقاست و درنهایت تضاد انسان و فرشته وبرتری انسان بر فرشتگان نویدبخش آزادی انسان است. درواقع سنایی اولین شاعر ایرانی پس از اسلام بشمار می رود که حقایق عرفانی و معانی تصوف را در قالب شعر ارائه کرده استو به حق او را پایه گذار شعر عرفانی باید دانست در حقیقت سنایی بیش از این که شاعر باشد عارف است. انسان از برترین مخلوقات خداوند است، سنایی نیز این مهم را مهمل نگذاشته و با چیره-دستی در این رابطه، در آثارش سخن رانده و شگفتی آفریده. این مقاله سعی بر آن دارد تا به شیوه تحلیلی_توصیفی انسان را از دیدگاه سنایی موردبررسی قرار دهد، دستاورد این پژوهش این است کهسنایی به انسان نگاهی عرفانی دارد و او را دارای سه بعد حیوانی، شیطانی و روحانی معرفی می کند.

کلیدواژه ها:

عرفان ، انسان گرایی ، مظهریت ، سنایی