از سبک تا هویت در معماری

معماری به رغم تفاوت های سرزمینی که در شکل آن تاثیر فراوانی داشته، دارای ویژگی های ذاتی، پویا و تدریجی است، کهآنرا هویت می نامند. واژه شناسی هویت، ما را به انسان، معماری و مولفه های تمیزدهندهی آن میرساند. کلیتی که قبلاً ازدیدگاه ملک الشعرای بهار با نام «سبک» به جهان درون و برون انسان تقسیم می شد؛ ولی معنای آن در سده های اخیر با تحول ایجاد شده در عالم و آدم، با«مد معماری» جایگزین و در دایرهی سلایق گذرای معماران محبوس و از معنای قدیمی خود فرسنگ ها فاصله گرفته است. مولفه های تمیزدهنده ی معماری شامل انسان و باورهایش، مکان و زمانمی باشند در این مقاله ضمن بررسی جایگاه انسان مولف و بهره بردار از معماری، به بررسی مکان از دیدگاه نظریه پردازانپدیدارشناس و روانشناسان محیطی و ارتباط در هم تنیده ی آن با انسان و تاثیر خاطره مکانی پرداخته می شود. مولفه یزمان، نه صرفاً در نوع قراردادی و معطوف به گذشته و متوجه آینده ی آن، بلکه به عنوان عرصه ی تحقق زندگی مورد مداقهقرار می گیرد. ایجاد چارچوب فکری مناسب برای مفهوم هویت، از اهداف مقاله و سامانه ی جستجوی آن نیز کیفی است.

کلیدواژه ها:

هویت ، سبک ، معماری ، انسان