بررسی نقش گردشگری در توسعهپایدار روستایی (مطالعه موردی: شهرستان فومن)

با میل و انگیزه برای گردشگری به منظور تفرج زیارت گاهی توأم با تجارت در تمامی دنیا طی سال ای اخیر به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است. بالا رفتن سطح درآمد، بهره گیری بهینه از ایام فراغت، تغییر نگرش جدید به مفاهیم زندگی و... موجب می شود تا گردشگری به طور روزافزونی توسعه یابد. در دوران ما گردشگری به یک واقعیت مهم اجتماعی عبدیل شده است و یا پاسخی است به نیاز فطری انسان جستجوگر، کشف اسرار و حقایق زندگی دیرینیان، آشنایی با فرهن ملت ها و لذت بردن از مواهب خدادادی سرزمین ها و گریز از زندگی پرهیاهو گردشگری روستایی به عنوان یکی از مهمترین اشکال گردشگری، سهم برجسته ای را در این خصوص به خود اختصاص داده است. اساس اقتصاد روستایی در شهرستان فومن به واسطه شرایط مناسب جغرافیایی و اقلیمی مشتمل بر کشت برنج، چای و همچنین دامداری می باشد که با حمایت های ویژه می توان صنایع دستی را نیز به عنوان یکی دیگر از پایه های اقتصاد روستایی رونق بخشید، اما متاسفانه به دلیل موانع و عدم توجه به بخش گردشگری روستایی، تاکنون در این زمینه اقدامات سازمان یافته ای صورت نگرفته است. با توجه به اهمیت اشتغال روستایی جهت جلوگیری مهاجرت بی رویه از روستاها، تقویت گردشگری روستایی و فعال کردن این بخش به عنوان صنعت گردشگری و برنامه ریزی فضایی برای بالفعل نمودن پتانسیل های موجود در راستای توسعه پایدار روستایی با عنایت به حفظ محیط زیست و کاهش فقر در مناطق روستایی می تواند از اهم اقداماتی باشد که برنامه ریزان و مسئولین در این راستا انجام دهند. شناسایی و معرفی ظرفیت ها و جاذبه های گردشگری در نواحی روستایی شهرستان و توسعه پایدار روستاها از مهمترین دستاوردهای تحقیق حاضر به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اقتصاد روستایی ، اشتغال ، فومن ، توسعه پایدار روستایی ، محیط زیست ، جاذبه های گردشگری