مینای خانه بندی، هنری فراموش شده

مینای خانه بندی از جمله انواع هنر میناکاری بوده که در ایران از دوره ساسانی تا دوره اسلامی رواج داشته، ولی به علت کمبود اطلاعاتدر خصوص این هنر نمی توان بطور قطع و یقین سیر تحول آ، را در دوره اسلامی دنبال کرد. این هنر که امروزه در کشور چین فعال بوده بهندرت طرف توجه هنرمندان ایرانی قرار داشته است. با این وجود به دلیل داشتن ریشه های فرهنگی و اصالت طرح و نقش پرداختن به این هنرارزشمند ضروری می نماید. بر این اساس این سئوال مطرح است که مینای خانه بندی در هنر ایران چه جایگاهی داشته و چگونه می توان اینهنر را زنده نگه داشت؟ هدف از این پژوهش شناخت بیشتر مینای خانه بندی و توجه به این هنر بومی و اصیل ایرانی و اسلامی بوده است.روش تحقیق مبتنی بر مطالعه ی توصیفی وتحلیلی بوده و از مطالعات کتابخانه ای و میدانی و مصاحبه با معدود هنرمندانی کته در احیای اینهنر اهتمام داشته اند، استفاده شده است. جامعه آماری محدود به هنرمندانی است که در سطح کشور به این هنر پرداخته و از میان آثاری کهکار شده به روش غیر احتمالی تعدادی از این آثار انتخاب و معرفی شده است. از نتایج تحقیق چنین می نماید که بدلیل ویژگی های فنی وصرف وقت برای ساخت مینای خانه بندی کمتر هنرمندی به سراغ این رشته رفته، با این وجود این هنر بدلیل قابلیت های هنری و فنی وارزشهای زیبایی شناسانه می تواند مورد عنایت مردم ایران و جهان قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هنر ایران ، هنر میناکاری ، مینای خانه بندی