بررسی رابطه بین ناگویی هیجانی و تصویر بدنی با هراس اجتماعی در دختران 18-12 ساله مبتلا به اختلال تغذیه ی شهر رشت

هدف این پژوهش تعیین رابطه بین ناگویی هیجانی و تصویر بدنی باهراس اجتماعی در دختران18-12 ساله مبتلا به اختلال تغذیه شهر رشت می باشد . مطالعه حاضر توصیفی از نوع پژوهش های همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دارای اختلالات تغذیه ای مقطع متوسطه اول و دوم شهر رشت در سال تحصیلی1394-1393 می باشد. نمونه آماری این پژوهش، شامل 120 دانش آموز است که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای از جامعه آماری پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه های ، سیاهه علائم اختلال خوردن 1 EDI گارنر و همکاران ) 1983 (، پرسشنامه ی ناگویی هیجانی تورنتو ( TAS-20 (، آزمون تصویر تن )فیشر، 1970 ( و مقیاس اضطراب اجتماعی)کانور و دیودسون( استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیل رگرسیون و همبستگی به کمک نرم افزار (SPSS20) انجام شد. . نتایج پژوهش حاکی از وجود رابطه معناداری بین ناگویی هیجانی، تصویر بدنی و هراس اجتماعی دردختران 12-18 ساله مبتلا به اختلال تغذیه ، بجز تمرکز بر تجارب بیرونی از نظر آماری معنی دار استp<0/05 است

کلیدواژه ها:

اختلال تغذیه ، ناگویی هیجانی ، تصویر بدنی ، هراس اجتماعی