بررسی رابطه بین تمایزیافتگی خود و تمایل به اعتیاد در معتادین مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرستان ساری

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تمایزیافتگی خود و تمایل به اعتیاد در معتادین مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد بود. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همبستگی است. تعداد 222 معتاد مراجعهکننده به مراکز ترک اعتیاد شهر ساری در سال 4931 به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های تمایل اعتیاد و تمایزیافتگی خود دادند. داده های جمع آوری شده به وسیله ضریبهمبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین تمایزیافتگی خود با تمایل به اعتیاد ارتباط منفی و معنادار وجود دارد P>0/01 همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که تمایزیافتگی خود به صورت منفی و معنادار تمایل به اعتیاد در معتادان را پیش بینی می نماید P>0/01 نتایج تحقیق حاضر نشانگر اهمیت تمایزیافتگی خود در تمایل به اعتیاد در معتادان است. بنابراین در مراکز ترک اعتیاد باید به این عوامل توجه ویژه شود

کلیدواژه ها:

تمایل به اعتیاد ، تمایزیافتگی خود ، معتاد