مسئولیت فرستنده بار در کنوانسیون هامبورگ

رابطه حقوقی بین فرستنده و متصدی حمل و نقل ترکیبی تحت قرارداد واحدی که قرارداد حمل و نقل ترکیبی نامیده می شود به وجود می آید. این نوع حمل و نقل که امروزه رایج ترین نوع حمل و نقل در عرصه بین المللی است، محصول کانتینریزاسیون است. حمل کالا از طریق دریا از اهم مسائل مرتبط باحقوق دریایی می باشد و در این میان، مباحث مرتبط با مسئولیت متصدی حمل، از جایگاه ویژه ای برخوردار است از این رو در پژوهش حاضر با بیان مبانی چهارگانه مسئولیت متصدی حمل ( مسئولیت مبتنی بر تقصیر اثبات شده، مسئولیت مبتنی برفرض تقصیر، مسئولیت مبتنی برفرض مسئولیت و مسئولیت محض )، به تبیین مبانی مسئولیت متصدی حمل در کنوانسیون های مشهور بین المللی حاکم بر حمل و نقل دریایی کالا - کنوانسیون بروکسل 1924 م ( مقررات لاهه ) و کنوانسیون هامبورگ 1978 م - می پردازیم. روش تحقیق در پژوهش حاضر به شیوه توصیفی - تحلیلی برگرفته از منابع و اسناد کتابخانه ای معتبر می باشد که در نهایت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

مسئوولیت فرستنده ، کنوانسیون هامبورگ