استعداد یابی در مدیریت منابع انسانی

امروزکلی متون مربوط به استعداد ، کمبود تعاریف واضح و حوزه اهداف کلی مدیریت استعداد را نشان می دهد. مسائل متعددی از تحقیق باید دنبال شود تا آخرین دست آوردهای این رشته اضافه شود. اول، شاخص های مرکزی ساختار تصمیم گیری مدیریت استعداد، نیازمند تعریف کامل و آزمایش است.دوم، تکنیک های آنالیزی که مراحل سیستمی آنالیز را فراهم می کند باید بررسی شود و به گسترده ای در فعالیت های مدیریت استعداد گنجانده شود.این بخش شامل آنالیز در مراحل چند منظوره سازمان و مشخصات تاثیرات تصمیمات مربوط به استعداد در سازمان می شود.در نهایت،اندازه گیری های ساختار استعداد و آنالیزهای سیستمی باید توسعه یابد و دراستاندارد های حرفه ای قابل اعتماد و دارای اعتماد قرار گیرد.( lewis and heckmen 2006 ) بنابراین ما برای پر کردن این فاصله شاخص های مرکزی قوانین تکنیکی در مدیریت و اندازه گیری ها تلاش می کنیم ، سعی داریم تا یک ارتباط بین این مسائل و ساختار کارخانه ی استعداد پیدا کنیم. مدیریت استعداد به عنوان سیستمی برای شناسایی، استخدام، پرورش، ارتقا و نگهداری افراد مستعد، با هدف بهینه کردن توان سازمان به منظور تحقق نتایج کسب و کار، تعریف شده است. با توجه به تعریف مدیریت استعداد و در نظرگرفتن چرخه حیات کارکنان به عنوان مدلی برای یکپارچه سازی، مهمترین فرایندهای توسعه منابع انسانی، می توان دریافت که مباحث مرتبط به مدیریت استعداد به عنوان یکی از مهمترین عواملی می باشد که بر بهره وری و توسعه یک سازمان تاثیر گذار است.

کلیدواژه ها:

استعداد یابی ، منابع انسانی ، بهره وری ، هوش ، رضایت شغلی ، منابع ملموس و ناملموس ، سرمایه انسانی ، بهره وری نیروی انسانی ، سرمایه گذاری نیروی انسانی ، توسعه اقتصادی آموزش نیروی انسانی ، سازمان یادگیرنده ، توسعه سرمایه انسانی ، مزیت رقابتی ، سنجش سرمایه انسانی