بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی کارکنان با توانمندسازی و رضایت شغلی آن ها در بین کارکنان اداره برق منطقه ای شهرستان کرمان

هدف از این تحقیق شناخت و توصیف رابطه بین ویژگی های شخصیتی کارکنان و توانمندسازی و رضایت شغلی می باشد. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه کارکنان برق منطقه ای شهر کرمان که تعداد کل آنها برابر با 345 نفر می باشد که حجم نمونه برای هر یک با استفاده از فرمول کوکران بدست آمده است برابر با 181 نفر می باشد. در تحقیق حاضر برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آماری توصیفی (شامل تهیه و تنظیم جدول و ترسیم نمودار و شاخص پراکندگی) و آمار استنباطی( شامل ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن آزمون کای دو و رگرسیون چند متغیره ونرم افزار spss ورژن 22 استفاده شده است) نتایج رگرسیون نشان می دهد که متغیر تجربه پذیری بیشترین تأثیر و متغیر وظیفه شناسی کمترین تاریر را بر توانمند سازی را دارد و همچنین متغیر روان رنجور خویی بیشترین تأثیر و متغیر تجربه پذیری کمترین تاثیر را بر رضایت شغلی را دارد. از آنجایی که ویژگی های شخصیتی و توانمند سازی کارکنان رابطه وجود دارد پیشنهاد می شود مدیران با القاء حس های شایستگی، خود مختاری، موثر بودن معنی دار بودن و اعتماد که مولفه های توانمند سازی هستند توجه بیشتری کنند تا ویژگی های شخصیتی را در فرد تقویت کنند. از آنجایی که بین ویژگی های شخصیتی و رضایت شغلی کارکنان رابطه وجود دارد پیشنهاد می شود مدیران با توجه ویژه به حقوق، ماهیت کار و فرصت های ارتقا کارکنان به افزایش سلامت روان در کارکنان و افزایش و بهبود ویژگی های شخصیتی بپردازند.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، توانمندسازی ، رضایت شغلی