اثر تنش خشکی بر برخی صفات مرفولوژیک ژنوتیپ های گندم در شرایط آب و هوایی گرگان

تنش خشکی انتهای دوره رشد یکی از عوامل مهم محدود کننده تولید غلات در استان گلستان محسوب می شود بنابراین شناسایی ارقام محتمل به تنش خشکی ضروری می باشد به همین منظور سه ژنوتیپ گندم در شرایط متفاوت تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت این آزمایش در سال 1394-1395 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد تنش خشکی در چهار سطح شامل بدون آبیاری آب باران یک بار آبیاری تا گلدهی و دو بار آبیاری تا مرحله خمیری به عنوان فاکتور اصلی و سه ژنوتیپ گنبد مروارید و N-87-20 به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند طبق نتایج تجزیه واریانس داده ها اثر متقابل فاکتورها بر طول ساقه طول پدانکل طول سنبله و ارتفاع بوته در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود طبق این نتایج میانگین طول ساقه بین 77/80 سانتی متر در تیمار بدون آبیاری و ژنوتیپ گنبد تا 96/5 سانتی متر در تیمار دو بار آبیاری تا مرحله خمیری و ژنوتیپ N-87-20 متغیر بود کمترین طول پدانکل مربوط به ژنوتیپ گنبد و برابر با 31/26 و بیشترین طول پدانکل مربوط به ژنوتیپ N-87-20 برابر با 43/93 سانتی متر بود که در تیمار بدون آبیاری مشاهده شد کمترین 8/70 سانتی متر و بیشترین 12/20 سانتی متر طول سنبله مربوط به ژنوتیپ N-87-20 بود که به ترتیب در تیمار دوبار آبیاری تا مرحله خمیری و تیمار با آب باران مشاهده شد کمترین ارتفاع بوته 89/53 سانتی متر مربوط به ژنوتیپ گنبد در شرایط بدن آبیاری و بیشترین ارتفاع بوته 105/2 سانتی متر بود که در ژنوتیپ N-87-20 و در شرایط دوبار آبیاری تا مرحله خمیری مشاهده شد

کلیدواژه ها:

ارتفاع بوته ، طول سنبله ، طول پدانکل ، مرحله گلدهی ، مرحله خمیری