نقش قارچ های میکوریز آربوسکولار در کاهش تنش شوری گیاهان

تعدادی از فاکتورهای محیطی روی رشد و نمو گیاهان و عملکرد محصولات گیاهی تأثیر منفی دارند. خشکی، شوری، عدم تعادل عناصر غذایی و افزایش دما از جمله عمده عوامل محدود کننده محیطی در تولید محصولات زراعی در سراسر جهان هستند. فاکتورهای تنش زای غیر زنده متفاوتی ممکن است تنش های اسمزی، اکسیداتیو و تخریب پروتئین ها را در گیاه تحریک کنند که آن نیز به بروز پاسخ های سازگاری در سلول ها از طریق تجمع املاح سازگار، القاء پروتئین های تنش و تسریع در تشکیل سیستم های مهار گونه های اکسیژن فعال منجر می شود. در حال حاضر روش های مختلفی جهت بهبود تحمل گیاه به آسیب شوری از طریق تیمارهای شیمیایی( هورمونهای گیاهی، مواد معدنی، اسیدهای آمینه، ترکیبات 4 تایی آمونیوم، پلی آمین ها و ویتامین ها) و یا تیمار با کودهای طبیعی (باکتری های تثبیت کننده نیتروژن آزاد و باکتری های تثبیت کننده نیتروژن همزیست با ریشه گیاه)یا وجود یک فرآیند طبیعی به کار گرفته شده توسط گیاه (میکوریز) جهت کاهش یون حرکت سدیم به اندام های هوایی گیاه استفاده شده است. مدیریت مناسب قارچ های میکوریز آربوسکولار (AMF) دارای پتانسیل خوبی برای بهبود سودآوری و پایداری تحمل به شوری می باشد.

کلیدواژه ها:

قارچ های میکوریز آربوسکولار ، بهبود رشد گیاه ، جذب عناصر غذایی ، تنش شوری