بررسی پتانسیل بهره برداری از منابع آب سازندهای کارستی در مناطق خشک ایران

در اصطلاح فنی به پدیده خوردگی و انحلال توده سنگ های کربناته آهک ودولومیت کارست گفته میشود. معمول ترین شکل پدیده یا حفره های کارستی، غار است؛ بنابراین آب کارست نوعی آب زیرزمینی محسوب میشود. ایران پس ازکشورهای آمریکا، چین و ترکیه بالاترین درصد کارست را دارد. در حال حاضر 25 درصد جمعیت جهان از منابع آب کارست برای شرب استفاده میکنند. حدود 33 درصد از سطح زمین را سازندهای کارستی تشکیل میدهد و بیش از 11درصد از مساحت کشور ایران را سازندهای کارستی میپوشاند که قسمت اعظم آن در رشته کوههای زاگرس در سازند آهک های آسماری است. امروزه با حفر چاه های متعدد در منابع کارستی، آب برای بسیاری از نقاط مسکونی به ویژه نواحی جنوبی کشور که از لحاظ این ماده حیاتی در مضیقه هستند تأمین شده است. در پروژه های مهندسی اجرا شده در مناطق کارستی، نشست زمین و ایجاد پدیده های ژئومورفولوژیکی کارست مانند تشکیل فروچاله ها از مشکلات متداولی است که در اغلب موارد به بروز خسارات مالی و جانی منجر میگردد. لذا باید با بررسی و برنامه ریزی زمین شناسی و ژئومورفولوژی صحیح، پتانسیل بهره برداری از این منابع ارزشمند به ویژه در سازندهای سخت و خشک کشور به عنوان تامین کننده آب سفره های زیرزمینی مورد توجه قرار گیرد

کلیدواژه ها:

کارست ، آبهای زیرزمینی ، ژئوموفولوژی ، آبرفت