الگوی استفاده از زمین در کمپ های گردشگری به طور خاص اقلیم سرد و کوهستانی

امروزه صنعت گردشگری یکی از منابع مهم تولید درآمد اشتغال و ایجاد زیر ساخت ها برای رسیدن به توسعه ی پایدار است و در واقع فعالیتی است همراه با نیازهای روزمره انسانی که همراه با زیست طبیعی و ملموسی می باشد که دائما در جریان است به عبارت دیگر در گردشگری آسایش بهداشت امنیت و لذت و تفرج و برنامه ریزی به طور مشترک و در کنار یکدیگر وجود دارد ضعف خدمات در هر بخش موجب کمبود و احساس نارضایتی در کل فعالیت گردشگری و در موارد کمبودهای محسوس به اساس رضایت گردشگر و تقاضای گردشگری آسیب جدی وارد می سازد به عبارت دیگر هریک از عوامل زیستی اجتماعی گردشگر بخش مهمی از فعالیت گردشگری و بهبود و تحقیق برنامه ریزی گردشگری است از این رو عناصر مرتبط با زیست اجتماعی در آسایش فضای کمپینگ ها باید به طور کامل دیده شود و پیش بینی گردد کمپینگ یک مکان خدماتی کالبدی است نوع کاربری ها و استقرار فضایی آن ها به دلیل جایگاه خدماتی کالبدی آن و ضرورت تامین فعالیتهای مورد نظر نیازمند یک الگوی کارآمد استفاده از زمین می باشد از این رو در این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و مطالعه ی منابع کتابخانه ای و اینترنتی به بررسی دسته بندی الگوهای استفاده از زمین به طور کلی و خاص در ایجاد کمپینگ ها و به طور خاصتر در اقلیم سرد و کوهستانی پرداخته شده است به صور کلی الگوهای استفاده از زمین به شش دسته ی شعاعی خطی کهکشانی متمرکز گسترده و حلقه ای تقسیم می شوند که به با توجه به اینکه کمپینگها فاقد همه عناصر در یک کانون جمعیتی می باشند بنابراین برخی از الگوهای توسعه ی فضایی نمی تواند مورد بهره برداری و استفاده کمپینگها قرار گیرد از همین رو الگوهای مورد استفاده در کمپینگها به دلیل نیازهای توپوگرافی و توسعه ای می تواند شامل الگوی توسعه خطی ستاره ای شعاعی و متمرکز باشد

کلیدواژه ها:

الگوی استفاده از زمین ، گردشگری ، کمپ گردشگری ، اقلیم سرد