بررسی میزان نقش مولفه های اجتماعی در پایداری محلات شهری با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP نمونه موردی محله های بلاغی و کوثر شهر قزوین

از ابتدای قرن بیست و یکم، نگاه توسعه پایدار صرفاً توجه به ابعاد زیست محیطی و یا اقتصادی نیست، بلکه مباحث اجتماعی دریچه جدیدی را در رسیدن به توسعه پایدار برای ما گشوده است. پایداری اجتماعی به عنوان یک جزء اساسی از توسعه پایدار مورد توجه ویژه سیاستمداران و برنامه ریزان قرار گرفته است. به عبارت دیگر، شاخص های اجتماعی می تواند به عنوان یکی از مهمترین و کلیدی ترین ابزار در برنامه ریزی ها و سیاستگذاری های شهری استفاده شود. ازطرفی، محله رکن اصلی کالبد شهری است و آینده ی تعادل زندگی اجتماعی در شهرها بستگی بسیار زیادی به حفظ واحد محله دارد. با وجود محله هاست که زندگی در بزرگترین شهرها میتواند دلپذیر و انسانی باشد. بنابراین نظر به اینکه امروزه در اکثر کشورها به منظور رسیدن به توسعه ی پایدار شهری به برنامه ریزی در سطح کوچک ترین واحد شهری، یعنی محلات مسکونی، توجه بسیار می شود، در این پژوهش سعی بر آن است، ضمن تبیین شاخص های اجتماعی مرتبط با موضوع، با بهره گیری از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP و روشی توصیفی_تحلیلی از طریق مطالعات کتابخانه ای و روش های میدانی چون مشاهده و پرسشنامه به ارزیابی شاخص های اجتماعی موثر در پایداری محلات شهری در دو محله بلاغی و کوثر شهر قزوین به عنوان نمونه پرداخته شود. نتایج حاصل از وزن دهی هریک از معیارها، پایدارتر بودن محله بلاغی نسبت به محله کوثر از منظر مؤلفه های اجتماعی را نشان می دهد، که می توان با اعمال و اجرای اصول معمول در برنامه ریزی و طراحی محله ها و همچنین ارائه راهکارهای سودمندی در این زمینه بر پایداری محله ها افزود

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، محله پایدار ، پایداری اجتماعی ، AHP