بررسی اثرات اجرای آموزش مهارت های شهروندی بر ارتقای معلومات حقوق شهروندی و رفتار زندگی جمعی کودکان و نوجوانان

شهروندی یک فرایند مربوط به تمام عمر است و به همین جهت، همه ی افراد در تمام طول زندگی خود نیازمند آموزشهای متناسب با شهروندی در مراحل گوناگون زندگی هستند چرا که شهروندی در نحوه ی ارتباط فرد با فرد و با جامعه معنا و مفهوم حقیقی خود را در می یابد.در این راستا به اعتقاد تی، اچ، مارشال : اولاً شهروندی وضعیتی است که ناشی از عضویت کامل فرد در اجتماع است. ثانیاً کسانی که حائز این وضعیت هستند حقوق و تکالیف یکسان و برابری دارند. ( نیکفر، 1۳87 ). بنابراین شهروندی یعنی مشارکت در سطوح مختلف امور اجتماعی و با نگاهی فردی و اجتماعی و این نیازمند آموزش است که می توان آن را نهادینه کرد و تجلی آن را در رفتارهای شهروندی و جمعی ملاحظه نمود. آموزش شهروندی بطور غیر رسمی در خانه یا محل کار یا کارگاه های آموزشی و یا بطور رسمی بورت سرفصل درسی مجزا در مدارس و یا بصورت رشته تحصیلی دانشگاهی در واقع به شهروندان می آموزد که چگونه یک شهروند فعال، آگاه و مسئولیت پذیر باشند. در واقع مبنای این آموزشها پرورش یک شهروند نمونه یا شهروند خوب یا ارائه یک الگوی شهروندی نیست بلکه به آنان می آموزد که چگونه تصمیمات خود را با توجه به مسئولیت هایشان در قبال اجتماع و زندگی فردی خود اتخاذ نمایند. آنچه که مشخص است نظام آموزش در جامعه شهری در اشکال رسمی و غیر رسمی به عنوان محوری ترین اصل با مشکلات زیادی مواجه است از جمله : عدم وجود جامعیت در آموزش، فقدان راهکارهای جلب مشارکت شهروندی، مشخص نکردن حقوق و تکالیف، وظایف متقابل شهروندان و شهرداری که دست اندرکاران امر آموزش را با پراکندگی و گسیختگی اهداف و مقاصد رو به رو کرده است، ( آزاد فلاح، 1393).